Αν διαβάσουμε αυτό το κομμάτι που παραθέτω και βρήκα τυχαία στην ερευνά μου για το ασφαλιστικό σύστημα, μπορούμε να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση στο κείμενο που βρίσκεται στην 14 σελίδα στο προοίμιο του αναγκαστικού νόμου 1846/1951 του Βασιλιά Παύλου.
Η αξία των απωλειών λόγο της κατοχής του 1941 – 1944, όπως τις περιγράφει ο αναγκαστικός νόμος, ισούται με 1.549.000 χρυσές λίρες της εποχής που αντιστοιχούν σε 11,339 τόνους χρυσού (7.32 γραμμάρια χρυσού το κέρμα).
Μέρος λοιπόν, από τα χρήματα του αναγκαστικού δανείου που δώσαμε το 1942 στην Γερμάνια από τον χρυσό που ήταν στην Τράπεζα της Ελλάδος ανήκε στους Έλληνες ασφαλισμένους…
Αν είχαμε δανείσει τότε 11,339 τόνους (έντεκα τόνους) χρυσού στην Γερμανία ή στους συμμάχους από το ασφαλιστικό μας σύστημα, και σήμερα έπρεπε να πάρουμε πίσω τον χρυσό μας με τους τόκους, το βάρος του θα έπρεπε να ήταν περίπου από Χ70 έως Χ110 φορές αυτό που δανείσαμε τότε, συμφωνά με τα Αμερικανικά επιτόκια καταθέσεων από το 1945 μέχρι σήμερα. Για να αντιληφτούμε την ωφέλεια τους, αν αυτοί που τα πήραν τότε τα είχαν επενδύσει σε ένα μείγμα μετοχών του S&P500 θα είχαν απολαβές Χ700 περίπου μέχρι σήμερα.
Αν πούμε πως από τον παραπάνω υπολογισμό ισχύει ο συντελεστής επί Χ90 τότε θα έπρεπε οι σύμμαχοι ή η Γερμάνια να μας επιστρέψει βάρος χρυσού περίπου 1020,51 τόνους. Αυτό θα είχε αξία σήμερα 33.602.332.770,00€ ευρώ. ή 33,6 δις ευρώ… Φανταστείτε πως κάτι ανάλογο έχει συμβεί εν μέρει και στον ΟΑΕΕ.
Αν λοιπόν σήμερα η Γερμανία και οι σύμμαχοι, επέστρεφαν τα χρήματα των ασφαλισμένων μόνο του ΙΚΑ και ταυτόχρονα μετατρέπαμε το ασφαλιστικό μας σύστημα ξανά σε κεφαλαιοποιητικό όπως ήταν προπολεμικά (που αναγκαστήκαμε να το κάνουμε αναδιανεμητικό τότε λόγο των «διαταραχών της οικονομίας» όπως το περιγράφει ευγενικά ο νόμος του 1951, με τα ολέθρια αποτελέσματα του σήμερα) θα καταφέρναμε να αλλάξουμε το κόστος εργασίας και την επιβάρυνση της οικονομίας μας σε εξαιρετικό βαθμό, τέτοιο που θα κάλυπτε και τις γενεές που έρχονται.
Ουσιαστικά οι Γερμανοί και ο πόλεμος του 40, σε συνδυασμό με την έλλειψη μηχανογράφησης και ορθολογικού έλεγχου (μέχρι και οι πεθαμένοι έπαιρναν σύνταξη!), μας ανάγκασαν στην μιζέρια που ζει σήμερα το ασφαλιστικό σύστημα επειδή είναι αναδιανεμητικό (μεροδούλι - μεροφάι δηλαδή…).
Πράγμα που έχει ως συνέπεια την καθίζηση της ανταγωνιστικότητας της ιδιωτικής οικονομίας που αγκομαχά κάτω από το βάρος των εισφορών που φτάνουν το 34,4% όταν στον ΟΟΣΑ είναι 24% (με κεφαλαιοποιητικά συστήματα στο σύνολο τους), με αποτέλεσμα όλων αυτών των στρεβλώσεων τα ελλείμματα (λόγο αναδιανεμητικού) και την εισφοροδιαφυγή (λόγο κόστους εισφορών).
Συμπέρασμα λοιπόν, οι Γερμανοί με τις δικές μας τις πιστώσεις έφτιαξαν την οικονομία τους και ναρκοθέτησαν την δική μας.
O νόμος:
