Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Δε Γκρικ ΣταρτΑπ Εκοσυστεμ...




Σύμβουλος Υπουργού: Ωραία, σας έχουμε δώσει 27.000.000 € για την υποστήριξη της επιχειρηματικότητας… Τα έχουμε όλα κύριοι, θερμοκοιτίδες, κατάρτιση, συμβούλους, μέντορινγκ, coaching… Όλοι πληρώνεστε μια χαρά από το κράτος και αδρά, θα έλεγα… Άντε να καινοτομήσουν τα startups τώρα! 

Τσιγκος: Ωραία, όπως τα έχουμε πει, ο τόπος, ο δήμος, τα επιμελητήρια, το ιστορικό κέντρο, συμβουλευτικές υπηρεσίες, η πολιτιστική κληρονομιά, κυψέλες, one stop shop, ο ορθός λόγος κτλ…

Startup: Χμμ... καλά όλα αυτά αλλά πρέπει να σκάψω την τρύπα, για να γίνει η δουλειά… και να καινοτομήσω…

Επιστημονικός Σύμβουλος:
Ωραία χρειάζεσαι ένα φτυάρι…

Υπεύθυνος ΚΕΚ: Σε έχουμε εκπαιδεύσει πολύ καλά στο σκάψιμο με φτυάρι…

Διευθυντής Θερμοκοιτίδας:
Έχουμε τόσο χώρο να αδειάσεις το χώμα.. όλα καλά…

Startup: Εεε… ξέρετε, χρειάζομαι ένα φτυάρι…

Business Coach: Δεν χρειάζεσαι τίποτα, lean startup δεν σου μάθαμε… σκάψε με τα πόδια…

Startup: Μα δεν μπορώ να σκάψω με τα πόδια…

Σύμβουλος επιχείρησης: Τότε σκάψε με τα χέρια…

Startup: Μα τόσα εκατομμύρια έχετε πάρει… ένα φτυάρι ρε παιδιά… να κάνουμε την δουλειά…

Mentor: Μην χάνεις την πίστη σου, προσπάθησε με τα νύχια… θα τα καταφέρεις…

Υπεύθυνος ΚΕΚ:
Έχουμε ένα μάθημα για σκάψιμο με τα νύχια ακριβώς ότι χρειάζεσαι... και επιδοτούμενο…!!!

Startup: Μα με τα νύχια? Πάτε καλά?…

Fund manager: Δεν χρειάζονται φτυάρια για να σκάψεις... μόνο να το θέλεις πολύ, αρκεί…

Startup: Μισό λεπτό να διαλογιστώ… μπας και ανοίξει η τρύπα με την θέληση μου για καινοτομία…



Και η ανάπτυξη θα έρθει μια μέρα... κάποτε... όταν θα πιάσει ο διαλογισμός του startpuper...



(Σημείωση: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική)

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Τελικά μήπως απλά θέλουμε να παίζουμε ξύλο?

Έχω καιρό να γράψω στο blog μου… Ίσως γιατί μου αρέσει περισσότερο να κάνω πράγματα, παρά να γράφω…

Σήμερα έγινε κάτι που με έβαλε σε σκέψεις… Και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας…

Λοιπόν, είχα την πρώτη μου επαφή με την Αναρχία που κρύβεται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα μας…

Είχαμε μια ημερίδα στο ΕΜΠ για την δημιουργική επιχειρηματικότητα και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ξαφνικά μπαίνει ένας κουκουλοφόρος με ένα πυροσβεστήρα και κάνει όλη την αίθουσα μάνταρα… φωνάζοντας κάτι για ταξικό μίσος…


Η φωτογραφία είναι από το μέρος που καθόμουν και αυτό είναι το laptop μου, από όπου σας γράφω τώρα. (που ευτυχώς επέζησε γιατί εγώ, ο ταξικός εχθρός, δεν θα είχα λεφτά να πάρω άλλο…)

Όμως ας πάρω τα πράγματα από την αρχή,

Η ΔΑΠ μας καλεί να πάμε ως ομιλητές (το StartingUP και τον ΟΕΣΥΝΕ) σε μια ημερίδα που οργάνωνε για την επιχειρηματικότητα στο ΕΜΠ…

Όλα φαίνονται λογικά ως εδώ…

Έλα όμως που στο πάνελ είχαν καλέσει και διαφόρους συστημικούς ή αλλιώς διαχειριστές κεφαλαίων (Fund Managers) μαζί με κάποιους παρατρεχάμενους της «τάχα μου ντε, ελίτ» των startups…

Ενώ όλα ήταν κανονισμένα, ξάφνου με παίρνουν τηλέφωνο τα παιδιά της ΔΑΠ και μου λένε πως οι παραπάνω κύριοι έθεσαν θέμα πως μαζί με εμάς στο πάνελ (να δείχνουμε την επανάσταση που πάμε να κάνουμε με το iDea και το StartingUP) δεν έρχονται… Και έθεσαν το τελεσίγραφο ή εμείς ή αυτοί…

Έτσι τα παιδιά της ΔΑΠ έπρεπε να αποφασίσουν με ποιους θα κάνουν την ημερίδα…

Συζήτησαν μεταξύ τους τις διαφορές μας, αυτά που εκφράζουν οι συστημικοί και αυτά που εκφράζουμε εμείς… Προβληματίστηκαν γιατί έπρεπε να διαλέξουν… Μου είπαν, πως θέλουν μια ανοιχτή οικονομία χωρίς αποκλεισμούς και προσβάσιμη από όλους και όχι την οικονομία των πρωταθλητών, μιας ελίτ… Έτσι, ευθέως μου ανακοίνωσαν πως διάλεξαν εμάς γιατί εκπροσωπούμε αυτό το νέο και το ανοιχτό που τους εκφράζει…

Λίγο κουλό θα μου πείτε, τα παιδιά της ΔΑΠ να μην διαλέξουν ένα πρώην μεγαλοστέλεχος της ΟΝΝΕΔ και να διαλέξουν εμάς τους επαναστάτες… Τα παιδιά όμως μου απέδειξαν πως είναι γνήσιοι «κοινωνικοί φιλελεύθεροι»…

Βέβαια εγώ πλέον, πιστεύω στους ανθρώπους και όχι στις παρατάξεις…

Για πάμε πίσω στο θέμα.

Είχαμε λοιπόν από την μια, το βαθύ σύστημα να προσπαθεί να μας κόψει ώστε να μην προκληθεί κανένα «ατύχημα» και τους χαλάσουμε την βόλεψη ("της μικρής αλλά ελεγχόμενης αγοράς" όπως λένε), αποτυγχάνοντας όμως, με έναν αναπάντεχα αγνό τρόπο... Και από την άλλη τους αριστερούς…

Όλοι μου έλεγαν πως στα πανεπιστήμια δεν μπορείς να μιλήσεις για δημιουργία…

Οι αριστεροί θα στην πέσουν…

Μιας και για τα ελληνικά δεδομένα με θεωρώ αριστερό και όλο αυτό που κάνουμε με την άμεση δημοκρατία, την επιχειρηματικότητα και το StartingUP αισθανόμουν πως θα μπορούσα να αντιμετωπίσω τον οποιοδήποτε αριστερό ή ακόμα και αναρχικό μιας και πιο Αναρχικό σύστημα από το iDea δεν υπάρχει (το iDea δεν έχει «αρχή» ούτε καν «επιτροπή αξιολόγησης» γιατί η λειτουργία του βασίζεται στην οργανωμένη αναρχία και παρακάμπτει την ανάγκη για ιδιοκτησία, με έναν άλλο τρόπο πιο δημιουργικό, από το σπάμε όλα)…

Τελικά για να μιλήσω στο Πολυτεχνείο για την δημιουργική επιχειρηματικότητα έπρεπε να περάσω τον σκόπελο του συστήματος που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα... Έλα όμως που όπως ανακάλυψα, πρέπει να περάσω και από τον σκόπελο της απέναντι πλευράς…

Των αναρχικών…

Μετά από το άδοξο τέλος της εκδήλωσης εγώ και ένας ακόμα ομιλητής, που μαζί γνωρίζουμε πολύ καλά τι είναι αυτό που κάνουμε, ρωτάμε τα παιδιά της ΔΑΠ να μας πουν που είναι οι Αναρχικοί για να πάμε να τους μιλήσουμε, να συζητήσουμε μαζί τους, να τους πούμε τι κάνουμε…

Τα παιδιά κατατρόμαξαν… Δεν μας άφηναν να πάμε λέγοντας πως «ούτε η αστυνομία δεν θα μπορεί να σας βγάλει από εκεί μέσα»…

Μετά από αρκετή ώρα μας έπεισαν να μην πάμε…

Αυτό που με έπεισε αλλά με έκανε κιόλας να στραβώσω, είναι αυτή η φράση…

«Ναι, είναι αναρχικοί, αλλά δεν έχουν καμία ιδεολογία από πίσω… είναι εκεί μόνο και μόνο για να αντιδρούν σε ότι γίνεται και να παίζουν ξύλο, γιατί έτσι τους αρέσει»…

Εγώ αυτό δεν το πιστεύω.

Θα κάνουμε ένα κάλεσμα σαν ομάδα του StartingUP για να τους προσεγγίσουμε, γιατί πιστεύαμε πως δεν είναι δυνατόν να μας παλεύει και το σύστημα της τραπεζοκρατίας και οι αναρχικοί… Γιατί κάτι δεν πάει καλά, αν ισχύει αυτό…

Ελπίζω πως δεν θέλουμε απλά να «παίζουμε ξύλο με τους μπάτσους γιατί έχει πλάκα» και αυτό που όλοι θέλουμε, είναι να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο… για όλους… χωρίς αποκλεισμούς…

Εγώ θα προσπαθήσω… Ίδωμεν…