Αφορά το Άρθρο 3 για το Προσχέδιο Νόμου «Καταπολέμηση της Φοροδιαφυγής, Αναδιάρθρωση των Φορλογικών Υπηρεσιών και άλλες Διατάξεις Αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών»
Το πρόβλημα σε τέτοιο είδους νομοσχέδια, όπως το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που βρίσκεται σε διαβούλευση, βρίσκεται στον Defacto δόλο.
Η πράξη της μη καταβολής ληξιπρόθεσμων οφειλών ή της μη καταβολής δηλωμένων παρακρατουμένων φόρων είναι διαφορετική από την μη κοπή αποδείξεων.
Η διαφορετικότητα έγκειται στον δόλο. Στην πρώτη ο δόλος είναι ενδεχόμενος ή δεν υφίσταται καν και στην δεύτερη εμπεριέχεται στην πράξη.
Σε ένα στυγερό έγκλημα όπως ένας φόνος, από το νομικό μας σύστημα υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός και επιπλέον πρέπει να αποδειχτεί ο δόλος «πέραν πάσης αμφιβολίας» για να υπάρχει καταδίκη. Το παράξενο είναι, γιατί δεν υπάρχει και στα «εγκλήματα» κατά του δημοσίου.
Ακόμα και στις ακάλυπτες επιταγές ο δόλος θεωρείται defacto παρολο που εκδότης και αποδέκτης συναινούν στην πράξη, ακόμα και στην μη καταβολή των εισφορών του ΟΑΕΕ, που σημειωτέων το πρόβλημα από την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής κάλυψης ή σύνταξης το έχει ο ίδιος ο «εγκληματίας», ενώ το ταμείο του παρακρατεί, μέχρι να πληρώσει ο «εγκληματίας», όλο το ποσό που έχει δώσει μέχρι εκείνη την στιγμή χωρίς να του προσφέρει εντωμεταξύ απολύτως τίποτα..
Π.χ. ένας επιχειρηματίας που έχει τζίρο λ.χ. 200.000 ευρώ το τρέχον οικονομικό έτος 2010, ένας πελάτης του αγόρασε με πίστωση αξία 50.000 ευρώ, το σύστημα υποχρεώνει τον επιχειρηματία να τιμολογήσει τον μηνά που διακίνησε το εμπόρευμα με ΦΠΑ, ο πελάτης λόγο της πίστωσης θα πληρώσει το 2011, τελικά όμως δυστυχώς δεν πληρώνει τον επιχειρηματία. Έτσι ο επιχειρηματίας πλέον αδυνατεί να λειτουργήσει και δεν μπορεί να καταβάλει ούτε τον φόρο εισοδήματος ούτε το ΦΠΑ το επόμενο έτος του 2011. Σε αυτή την περίπτωση δεν υφίσταται ούτε το γνωστικό στοιχείο ούτε το βουλητικό που καθορίζει τον δόλο.
Μιας και ο επιχειρηματίας, ούτε γνώριζε τι θα συμβεί, ούτε είχε την πρόθεση να μην πλήρωση.
Ο νόμος όμως θεωρεί τον δόλο defacto και το δικαστήριο δεν εξετάζει καν την ύπαρξη του, έτσι ο επιχειρηματίας καταδικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες, εντελώς παράτυπα και κατά παράκληση όχι μόνο του Συντάγματος αλλά ακόμα και της κοινής λογικής.
Αυτή η διαφορά δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα «ενοχοποίησης» πολιτών που προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι παραγωγικό και να επιχειρήσουν.
Τα αποτελέσματα αυτής της κατάπτυστης λογικής των δυο μέτρων και δυο σταθμών όπου λ.χ. αν δεν καταβάλουν τις εισφορές τους, οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ είναι εν δυνάμει εγκληματίες αλλά οι ασφαλισμένοι του ΤΣΜΕΔΕ των μηχανικών δεν είναι…
Δηλαδή ένας Ηλεκτρολόγος Μηχανικός των ΤΕΙ είναι εγκληματίας ενώ ένας Ηλεκτρολόγος Μηχανικός του Πολυτεχνείου δεν είναι…!
Αυτό οδηγεί τους πολίτες σε μια λογική του τύπου «Αφού αυτοί δεν σέβονται τις Συνταγματικές επιταγές γιατί εμείς να ακολουθούμε?»
Μια λογική εξαιρετικά επικίνδυνη που προκαλεί στρεβλώσεις, μιας και είναι αυτονόητο όπως απορρέει από το Σύνταγμα, η αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας πρέπει να ισχύει και να εφαρμόζεται από την πολιτεία για όλους τους πολίτες, αδιακρίτως.
Οι φωνές εργαζομένων με υπαλληλική σχέση εργασίας , αριστεριστών και συνταξιούχων που καλούν την πολιτεία να στέλνει αδιακρίτως τους εγκληματίες επιχειρηματίες στην φυλακή ακόμα και για 5000 ευρώ, ξεχνούν πως αν σταματήσει η επιχειρηματικότητα να παράγει θέσεις εργασίας η ανεργία θα φτάσει στο 80% και τότε, όλοι θέλοντας να είμαστε μόνο υπάλληλοι, ήθελα να ήξερα τι θα κάναμε; Θα πουλούσαμε την χώρα για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις; Θα εξαφανιζόμασταν; Τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους;…
Κύριοι σοβαρευτείτε, γιατί πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως η επιχειρηματικότητα είναι ότι πιο αριστερό υπάρχει μέσα σε ένα Καπιταλιστικό Κόσμο, που άγετε και φέρετε από τον Χρηματοπιστωτικό Καπιταλισμό, που στην πραγματικότητα καταστρέφει την πραγματική οικονομία καταπίνοντας συνεχώς θέσεις εργασίας, σαν μαύρη τρύπα.
Σχετικά με τον νόμο αυτό, ο κάθε λογικός νομοθέτης θα έπρεπε να εφαρμόζει την βασική αξία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, του να είσαι αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής σου από την πολιτική αγωγή, πράγμα που δεν συμβαίνει με αυτή την διάταξη.
Το κράτος με τα τελευταία νομοσχέδια όπως γνωρίζεται όλοι, έχει πλέων την δυνατότητα να βρίσκει τα πάντα όταν θέλει. Ακόμα και με δικαστική συνδρομή μπορεί να ζητά τις καταθέσεις και τις επενδύσεις σε ακίνητα και μετοχές από τις χώρες του ΟΟΣΑ. Οπότε αυτή η λογική της «αδυναμίας» απόδειξης του πόθεν έσχες που σιωπηρά επικαλείτο το νομοσχέδιο που οδηγεί στην defacto ποινικοποίηση όλων αδιακρίτως, είναι αίολη και επικίνδυνη.
Αυτό που ζητά ο επιχειρηματικούς κόσμος είναι το αυτονόητο. Τηρήστε το Σύνταγμα και σεβαστείτε την ισονομία, την ισοπολιτεία και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που θα έπρεπε να εγγυάται ένα δημοκρατικό καθεστώς.
Δεν έχει στεγνώσει ακόμα το μελάνη του ΑΕΔ που αποφάνθηκε πως για χρέη προς το δημόσιο δεν μπορεί να στερείται η ελευθερία του ανθρώπου… αν θέλετε να παραβείτε την απόφαση με το παραθυράκι της επίκλησης του εγκλήματος άρα του ποινικού, ειλικρινά πέστε μας πως αποδεικνύεται ο δόλος όταν ένας άνθρωπος αδυνατεί να πληρώσει πραγματικά; Με πιο θράσος ο κ. Κουτρουμάνης δέχτηκε την εκχώρηση οφειλής στο ΟΑΕΕ, στην ΔOY; Για να μπαίνει ο κακομοίρης, που αδυνατεί να πληρώσει, πιο βαθιά στην φυλακή; Δεν καταλαβαίνεται πως υπάρχουν όρια;
ΑΕΔ 1/2010: Προσωπική κράτηση για χρέη προς το δημόσιο. Κρίση ότι το μέτρο της προσωπικής κρατήσεως διαφέρει των γνησίων μέσων εκτελέσεως (κατάσχεση κλπ), τα οποία συνιστούν άμεση επέμβαση του δημοσίου στην περιουσία του οφειλέτη προς είσπραξη του προς αυτό χρέους, διότι αποτελεί μέτρο καταναγκασμού όχι επί της περιουσίας, αλλά επ` αυτού τούτου του προσώπου του οφειλέτη, προκειμένου να εξαναγκασθεί στη δια παντός μέσου καταβολή του οφειλόμενου χρέους. Τούτο όμως είναι συνταγματικώς ανεπίτρεπτο, ως αντικείμενο στο άρθρο 2 παρ. 1 του συντάγματος.
Κυνηγήστε τους φοροφυγάδες που έχουν δόλο, αποδεικνύοντας τον πρώτα πέραν πάσης αμφιβολίας, όπως κάνουμε σαν ευνομούμενη πολιτεία με τους δολοφόνους, εφόσον έχετε όλα τα μέσα πλέον για να το πετύχετε αυτό και τότε κρεμαστέ τους στο Σύνταγμα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου