Χτες το απόγευμα κατέβηκα στο εργαστήριο μου, στο υπόγειο
του σπιτιού, εκεί που έχω όλα μου τα προσωπικά εργαλεία που τόσα χρόνια μου έχουν
σταθεί φιλαράκια σε όποια ιδέα ήθελα να υλοποιήσω για χόμπι ή για δουλειά.
Κατέβηκα γιατί έτσι, ίσως για να ξεσκάσω μιας και αυτόν τον καιρό
φτιάχνω μια φορητή συσκευή παροχής ρεύματος από τον ήλιο, γιατί το καλοκαίρι σκέπτομαι
να πάρω τα τρία ζουζούνια μου, την συζηγάτα και να πάμε για κάμπινγκ… Μάλλον δικαιολογία
είναι όλο αυτό, για να φτιάχνω πράγματα… βλέπετε η δημιουργία είναι το ελιξίριο
της ζωής μου…
Ενώ πάλευα να ανοίξω κάτι τρύπες 40 χιλιοστών σε ένα σασί, γεμάτος
από τα ρινίσματα και ιδρώνοντας, κάθισα να ξαποστάσω…
Εκείνη την στιγμή, δεν ξέρω πως, αλλά μάλλον επειδή είμαι θυμωμένος
με την όλη κατάσταση, μου ήρθε για μια ακόμη φορά στο μυαλό ο Γρήγορης. Ο Φαρμάκης
για όσους δεν τον ξέρετε είναι ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος, ομορφάντρας, μηχανικός,
προγραμματιστής, στατιστικολόγος ή κάτι τέτοιο, επιτυχημένος επιχειρηματίας και
ανοιχτόμυαλος. Προσφάτως πολιτεύτηκε με το ΔΗ. ΣΥ.
Θα μου πείτε ποιο είναι το ζόρι σου μαζί του?…
Αυτό σκεφτόμουνα και εγώ εκείνη την στιγμή… ενώ σκούπιζα τον
ιδρώτα μου και τίναζα από πάνω μου τα ρινίσματα…
Τότε μου έρχονται στον νου και κάνα δυο άλλες φιγούρες, αυτή
του Γιώργου Τζιραλή (Open-Coffee)
και του Νίκου Μοραϊτάκη (Upstream)…
Σοφτγουεράδες και αυτοί… Άνθρωποι που τους θεωρώ αξιόλογους, αλλά για κάποιο λόγο
μου την δίνουν στα νεύρα…
Προσπαθώντας να εντοπίσω, το γιατί μου την δίνουν στα νεύρα,
σκεπτόμενος το κοινό τους σημείο, στα κείμενα τους, στα λόγια τους, στις απόψεις
τους, συνειδητοποίησα πως αυτό μετουσιώνεται στην φράση σλόγκαν:
«Δεν χρειαζόμαστε καμιά στήριξη από το κράτος, χρηματοδότες κτλ, μπορούμε και μόνοι μας»…
Εκείνη την στιγμή μου κάνει κλικ…
Ποια είναι η διαφορά μας?
Εκείνοι για να πραγματώσουν (sic) τις ιδέες τους χρειάζονται πολύ διάβασμα,
ένα λάπτοπ από το πλησιέστερο SuperMarket και μια πρόσβαση στο διαδίκτυο… Και πολύ-πολύ προσωπική δουλειά…
Ενώ εγώ σαν ηλεκτρολόγος/ηλεκτρονικός μηχανικός για να φτιάξω
μια συσκευή όπως το FiberPack π.χ. πρέπει να έχω εργαλεία, όργανα μέτρησης, σχεδιαστικά
προγράμματα, γνώσεις μηχανολογίας, ηλεκτρονικής, να συνεργαστώ με μηχανουργία, να
βρω και να προμηθευτώ πρώτες ύλες, όλα τα ειδικά υλικά, τον ειδικό εξοπλισμό
για τον έλεγχο και την πιστοποίηση και τόσα άλλα…
Αυτό που κάνουν εκείνοι είναι εξίσου χρήσιμο και απαραίτητο
στους πελάτες τους όπως αυτό που κάνω και εγώ για τους κινηματογραφιστές με το
FiberPack…
Βασικά ο Γρηγόρης, ο Νίκος και ο Γιώργος όταν θέλουν να ηρεμήσουν
να δούνε μια ωραία ταινία π.χ. σαν αυτή του βραβευμένου Πορτογάλου σκηνοθέτη Manoel
de Oliveira που ολοκληρώνω αυτή την εποχή, παίρνουν το τηλεκοντρόλ στα χέρια
τους ανάβουν το DVD, το
Home Theatre, την 47αρα LED HD τηλεόραση
τους, βγάζουν από την κατάψυξη μια πίτσα την βάζουν στον φούρνο ρυθμίζουν τον χρονοδιακόπτη,
παίρνουν και μια μπύρα από το ψυγείο τους, κάθονται αναπαυτικά στον καναπέ τους
και απολαμβάνουν…
Δεν τους περνά καν από το μυαλό, πως όλα αυτά τα πραγματικά αντικείμενα
που έχουν γύρω τους, κάποιοι άνθρωποι χρειαστήκαν ένα βουνό εξοπλισμού και χρόνια
μελέτης, έρευνας, έμπνευσης, πειραματισμού, σειρά εφευρέσεων και σκληρής εργασίας
για να παραχθούν…
Από τον υλοτόμο μέχρι το επιπλοποιό, από τον μηχανολόγο μέχρι
τον ηλεκτρονικό, από τον κτηνοτρόφο μέχρι τον τυροκόμο, από τον γεωργό μέχρι
τον αρτοποιό, από εμένα με το FiberPack μέχρι τον Manoel de Oliveira… όλα αυτά
για να μπορούν να αράξουν στον καναπέ τους και να δουν την ταινία τους…
Αντηχεί στα αυτιά μου η φράση «Δεν χρειαζόμαστε καμιά
στήριξη από το κράτος, χρηματοδότες κτλ, μπορούμε και μόνοι μας»… και φουντώνω…
Όλοι εμείς που η δουλειά μας είναι έξω από το λογισμικό και
το ιντερνέτ έχουμε ανάγκη ένα σκασμό εργαλεία, ειδικότητες, ανθρώπους, υλικά, μάρκετινγκ,
μεταφορές, έτσι όταν έχουμε μια ιδέα για να την πραγματώσουμε, όπως συνηθίζουν
να λένε… για να επιχειρήσουμε έχουμε ανάγκη στήριξης… χρηματοδότησης…
Ναι έχουμε ανάγκη στήριξης, πώς να το κάνουμε δηλαδή? Δεν
μας φτάνουν 5 - 10 χιλιάρικα του μισθού, του μπαμπά, της πιστωτικής, της θείας… Για να επιχειρήσουμε και να καινοτομήσουμε χρειαζόμαστε χρηματοδότηση ύψους τουλάχιστον 200 - 500 χιλιάδων…
Τι μας λένε δηλαδή? Να γίνουμε όλοι σοφτγουεράδες? Και μετά
τι?
Τι θα τρώμε, που θα καθόμαστε, τι θα φοράμε, πως θα κινούμαστε?
Βασικά πως θα υπάρχουμε? Εκτός και αν μπούμε στο Matrix και γίνουμε
όλοι bits και Bytes…
Πόσοι θα κάνουν μπίζνες στο ιντερνέτ τέλος πάντων? Πόσα Groupon? Εκτός από τα
δισεκατομμύρια των ινδών - κινέζων που σε λίγο θα γεμίσουν τα πάντα, πόσοι?
Έτσι άξαφνα γεμίσαμε «φιλελευθέρους», θιασώτες μιας κατάστασης
που δεν μου θυμίζει Δημοκρατία αλλά κάτι διαφορετικό…
Με ένα παράξενο τρόπο απαξιώνουμε την έννοια της Δημοκρατίας,
της αναδιανομής ίσων ευκαιριών και δυνατοτήτων, της χρηστής διαχείρισης των κοινών
πόρων με ένα «κάτι καινούργιο» που μοιάζει περισσότερο με το Φαρ Ουεστ…
Ένα «φιλελεύθερο» ρεύμα που περιπλέκονται εισοδηματίες, απανταχού
βολεμένοι, όπως και επιτυχημένοι επιχειρηματίες, διάφορα μεγαλοστελέχη, internet enthusiasts και φιλάνθρωποι επικοινωνιολόγοι,
οικολόγοι και λοιπές ομάδες που όλοι έχουν κοινό χαρακτηριστικό να βρίσκονται ψηλά
στην οικονομική πυραμίδα ή με κάποιον τρόπο να μπορούν να είναι αυτόνομοι από το
σύστημα πχ σοφτγουεράδες…
Και όλο αυτό το πακέτο τυγχάνει να κατακυριεύει με απόψεις
την μπλογκόσφαιρα, να γεμίζει τα SM, αδιαφορώντας για το τι πραγματικά συμβαίνει στο υπόλοιπο πραγματικό
κόσμο του 85%...
Έτσι τελικά έχουμε όλοι αποκτήσει την εντύπωση πως η επιχειρηματικότητα,
τα startups και η δημιουργικότητα είναι ότι συμβαίνει μέσα σε ένα κομπιούτερ
και επειδή ότι συμβαίνει μέσα σε ένα κομπιούτερ είναι μηδενικού κόστους συνεπάγεται
πως η επιχειρηματικότητα, τα startups και η δημιουργικότητα δεν χρειάζεται στήριξη από την δημοκρατία
μας και όλοι μπορούμε να είμαστε «φιλελεύθεροι»…
Και δωσ’ του όλοι μαζί να μιλάνε για την ανάπτυξη σαν να
είναι ένα φυσικό φαινόμενο που απλά κάνοντας μεταρρυθμίσεις, συμβαίνει… Την στιγμή
που ο τραπεζικός δανεισμός είναι ανύπαρκτος, επενδυτές που να επενδύουν στην
καινοτομία έξω από το ιντερνέτ ήταν, είναι και θα είναι, ανύπαρκτοι… (αν και
στο ιντερνέτ είναι επίσης ανύπαρκτοι).
Έτσι έχουμε το φαινόμενο του απολυταρχισμού των σοφτγουεράδων…
Ναι αυτό είναι απολυταρχισμός κύριοι, ατομικισμός, πείτε το όπως
θέλετε …
Επειδή εσείς μπορείτε χωρίς χρηματοδότηση, σημαίνει πως και
εμείς μπορούμε?
Ε όχι, δεν μπορούμε… Και μην περιμένετε ανάπτυξη χωρίς χρηματοδότηση,
γιατί απλά δεν συμβαίνει, ότι μεταρρύθμιση και να κάνετε.
Αν δεν υπάρξει μια ολόκληρη οικονομία, μια κοινωνία, με τον επιπλοποιό,
τον ηλεκτρολόγο, τον μηχανολόγο, τον γεωργό, τον οικοδόμο κτλ δεν μπορείτε να υπάρχετε…
πώς να το κάνουμε δηλαδή…
Κάτω ο απολυταρχισμός των σοφτγουεράδων!
Διαβασα το αρθρο σας και πηρα το θαρος να σας ενημερωσω για μια νεα ιστοσελιδα http://alithina.gr που μπορει καποιος να προωθει τα αρθρα του με τα αναλογα οφελη.Θα ηταν σπουδαιο για εμας να μας ενταξετε στην λιστα με τις ιστοσελιδες προωθησης αρθρων
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω αυθαίρετο και παράλογο το συσχετισμό των "σοφτγουεράδων" (sic) με αντιδημοκρατικές καταστάσεις ("θιασώτες μιας κατάστασης που δεν μου θυμίζει Δημοκρατία αλλά κάτι διαφορετικό"), απαξίωση της δημοκρατίας ("Με ένα παράξενο τρόπο απαξιώνουμε την έννοια της Δημοκρατίας"), απαξίωση ίδων ευκαιριών ("αναδιανομής ίσων ευκαιριών και δυνατοτήτων") κλπ που αναφέρονται στο κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είπε κανείς ότι αυτά που αναφέρεις δεν είναι απαραίτητα, ούτε βεβαίως το να γίνουμε όλοι "σοφτγουεράδες" (προγραμματιστές θα έλεγα εγώ), αυτά είναι αυθαίρετα συμπεράσματα που βγαίνουν βεβιασμένως (το λόγο δεν τον γνωρίζω, ίσως αισθάνεσαι αδικημένος που η δική σου η δουλειά απαιτεί περισσότερο κόπο και χρόνο). Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του, εσύ επέλεξες να κάνεις αυτό που κάνεις, σεβαστό. Εγώ επέλεξα να γράφω κώδικα για κινητά, κάποιος άλλος επιλέγει να βάλει ντομάτες στα χωράφια του.
Στο ότι υπάρχει γενικώς ένα hype για το λογισμικό δεν ευθύνονται βεβαίως οι προγραμματιστές, αλλά το ότι η τεχνολογία είναι ευκόλως προσβάσιμη σε όλους και μπορείς εύκολα να δημιουργήσεις. Αυτό όμως επ ουδενί δε μειώνει τους άλλους επιχειρηματικούς τομείς.
Σκέψου επίσης και το άλλο, ότι εγώ για να δω την ταινία που αναφέρεις ("παίρνουν το τηλεκοντρόλ στα χέρια τους ανάβουν το DVD, το Home Theatre, την 47αρα LED HD τηλεόραση τους, βγάζουν από την κατάψυξη μια πίτσα την βάζουν στον φούρνο ρυθμίζουν τον χρονοδιακόπτη, παίρνουν και μια μπύρα από το ψυγείο τους, κάθονται αναπαυτικά στον καναπέ τους και απολαμβάνουν…") χρειάζομαι αρκετές χιλιάδες ευρώ, ενώ εσύ για να στείλεις ένα "τιτίβισμα" (tweet) το κάνεις με κάποιες δεκάδες ευρώ. Μεγαλύτερο το ρίσκο που παίρνεις, μεγαλύτερα και τα κέρδη. Απλό.
Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με όλων των ειδών την δημιουργικότητα και ειδικά με το λογισμικό, όπου αν προσέξεις το CV μου, αποτελεί το 50% των δραστηριοτήτων μου… Γράφω κώδικα από το 1986 με το ZX81… Δεν το συνέχισα μετά το 98 γιατί δεν ήταν στους στόχους μου… αλλά όποτε θέλω μπορώ να το ξαναρχίσω… Όμως η ανάλυση λογισμικού και οι αλγόριθμοι είναι μέσα στον πυρήνα της δουλειάς μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε σχέση με την σύνδεση της δημοκρατικότητας και της φιλελεύθερης λογικής αυτό που δεν είναι αμέσως κατανοητό είναι πως το πρόβλημα γεννήθηκε όταν η επιχειρηματικότητα και τα startups, για κάποιο λόγο που πιθανών βολεύει τους πολιτικούς (περισσότερο καπιταλιστές συστημικούς πολιτικούς), συνδέθηκαν με τον χώρο της πληροφορικής και συγκεκριμένα των internet businesses…
Αυτή η σύνδεση είναι παρά φύση γιατί η τεχνολογία, η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία δεν είναι προνόμιο των σοφτγουεράδων σε καμιά περίπτωση… Tα internet businesses είναι απλά ένα μικρό υποσύνολο αυτού που θα έπρεπε να λέμε νέα καινοτομική επιχειρηματικότητα. Όμως οι εκφραστές αυτού του υποσύνολου εξ’ αντικείμενου (internet) έχουν μεγαλύτερη δημοσιότητα και έκθεση στα κοινά.
Έτσι αναπόφευκτα μέσα από μια φυσική διαδικασία εξελιχτήκαν σε ηγέτες του χώρου της νέας επιχειρηματικότητας… Ως επακόλουθο ερωτούνται επί παντός επιστητού για θέματα περί επιχειρηματικότητας, προωθούνται ως role models, διαφημίζονται παντού κτλ… Αυτό από μόνο του δεν είναι απαραίτητα κακό. Να είναι καλά τα παιδιά να μεγαλουργούν. Και εγώ χαίρομαι με το TaxiBeat το Gipht.me και τόσα άλλα.
Αντιδημοκρατικό γίνετε από την στιγμή που οι απόψεις του 3% ανάγονται ως οι απόψεις του όλου με επακόλουθο να εφαρμόζονται και να επιβάλλονται οι αντίστοιχες πολιτικές …
Πρόσφατα ήμουν σε μια ημερίδα στην Βοιωτία και με πλησίασαν πολλοί νέοι άνθρωποι 30-35 ετών ηλεκτρολόγοι μηχανικοί, μηχανολόγοι, γεωπόνοι υδροπονίας και με ρωτούσαν τι συμβαίνει στην Αθήνα και όλοι νομίζουν πως επιχειρηματικότητα είναι μόνο ότι έχει σχέση με το internet… Και γιατί παντού ακούνε πως το μόνο τους πρόβλημα είναι το μέντορινγκ, το bussines plan και όχι η χρηματοδότηση… Την στιγμή που όλα διαλύονται γύρω τους λόγο ανυπαρξίας τραπεζικού δανεισμού…
Όταν λοιπόν βρίσκομαι σε διαβούλευση με την πολιτεία για αυτό το θέμα οι παρέα των κυριών που αναφέρω στο άρθρο έχει την θέση σλόγκαν που περιγράφω…
Επειδή οι πολιτικοί είναι ζοντγκ και οι σύμβουλοι τους άσχετοι, μεταφράζουν τα λεγόμενα τους ως «δεν έχουμε ανάγκη στήριξης συλλήβδην όλοι»…
Αν αναρωτιέσαι γιατί το μεταφράζουν έτσι θα σου πω πως το κάνουν γιατί έτσι τους βολεύει… Σαν μην έφτανε το πρόβλημα που έχουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι τώρα τελευταία η θέση «δεν έχουμε ανάγκη κανένα» έχει αναχθεί και σε ιδεολογία... Και δει στηριζόμενη από τους «Φιλελευθέρους»… Γιατί? Ίσως γιατί κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι…
Το άρθρο μου δεν λέει πως κακώς κάνεις αυτό που κάνεις σαν προγραμματιστής, αλλά λέει μην μπερδεύουμε τις απόψεις μας με το όλον, χωρίς να έχουμε σφαιρική εικόνα πρώτα. Και προπάντων μην επιβάλουμε στην δημόσια συζήτηση απόψεις με τέτοιο απόλυτο και κυρίαρχο τρόπο.
Όταν το μόνο που συμβαίνει είναι OpenCoffees, Startup Weekends και εν γένει events που αφορούν το ιντερνέτ, ένας γεωπόνος με μια ιδέα υδροπονίας ή ένας μηχανολόγος με μια ιδέα για ένα ρομπότ απολέπισης υφάλων καραβιών ή ένας με μια ιδέα μιας νέας κάθετης ανεμογεννήτριας καλύτερης από τις άλλες… Όλοι αυτοί που θα πάνε? Τι θα κάνουν?
Το 80% από τις ιδέες που βράβευσε ο ΟΟΣΑ χρειάζεται ένα σοβαρό κεφάλαιο (>300.000) για να υλοποιηθεί... και ένα 40% πάνω από 500.000 ευρώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.epixeiro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2869%3A2012-04-07-18-55-12&catid=99%3Atop-stories---&Itemid=255
Όλοι αυτοί που θα πάνε? Τι θα κάνουν?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έχει η αγορά θέση γι' αυτούς θα αριστεύσουν, αν όχι σημαίνει ότι τα προϊόντα τους δεν έχουν απήχηση. Βεβαίως θα μου πεις (και με το δίκαιό σου) ότι στην Ελλάδα για να πάει κάτι μπροστά δεν είναι θέμα ποιότητας αλλά γνωριμιών, σε αυτό (δυστυχώς) έχεις δίκαιο.
Οι λόγοι όμως που προωθούνται οι προγραμματιστές είναι τρεις
α) Εύκολη πρόσβαση στα μέσα παραγωγής (χρειάζεσαι έναν η/υ και σύνδεση στο διαδίκτυο).
β) Μικρό κόστος εκκίνησης και (σχεδόν) μηδενικό κεφάλαιο (όσο κάνει ένας φορητός η/υ)
γ) Δε χρειάζεσαι ειδίκευση (με την έννοια ότι δε χρειάζεται να σπουδάσεις, θα μπορούσες άνετα να υλοποιήσεις μια ιδέα αν κάτσεις και ασχοληθείς με προγραμματισμό).
Τα startups που αναφέρεις (OpenCofee, start up weekends, colab κλπ) είναι ένα τμήμα της επιχειρηματικότητας. Γνωρίζεις ότι υπάρχουν παρόμοιες κινήσεις π.χ. για ψυχολόγους; Ή για γεωργούς; Γνωρίζεις ότι πολλά κονδύλια από την ΕΕ έχουνε διοχετευτεί για μη-πληροφοριακή επιχειρηματικότητα (άνοιγμα γραφείων, εναλλακτικές διακοπές, γεωργικές καλλιέργειες κλπ); Πολύς κόσμος δεν τα γνωρίζει αυτά διότι είναι πιο εύκολο να προωθήσεις την πληροφορική (τους λόγους τους εξήγησα παραπάνω).
Επίσης να επισημάνω ότι ακόμα και σε αυτά που είπες
νας γεωπόνος με μια ιδέα υδροπονίας ή ένας μηχανολόγος με μια ιδέα για ένα ρομπότ απολέπισης υφάλων καραβιών ή ένας με μια ιδέα μιας νέας κάθετης ανεμογεννήτριας καλύτερης από τις άλλες
πάλι τους προγραμματιστές θα χρειαστείς, αυτοί θα προγραμματίσουν τα τσιπάκια που θα δώσουνε εντολές να ποτιστούν τα φυτά ή να κινηθεί το ρομπότ. Ίσως τελικά ο λόγος που οι προγραμματιστές προωθούνται τόσο είναι ότι χωρίς μηχανές δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Υγ. Απαντάω τώρα διότι για κάποιο λόγο δε μου ήλθε ειδοποίηση της απάντησης.