Τι μας είπε ο Ντράγκι προχθές που δεν έπαιξε πουθενά...

Εδώ το video της συνέντευξης

Έχει ενδιαφέρων το τι λέει ο Ντραγκι στην συνέντευξη τύπου που δεν έπαιξε πουθενά…
Από το 34:40 λέει πως οι ελληνικές τράπεζες παρόλη την φυγή κεφαλαίων που έγινε πρόσφατα είναι υπερεπαρκώς κεφαλαιοποιημένες και δεν έχουν κανένα θέμα Solvency και επομένως μπορούν να έχουν ELA όποτε το κρίνει απαραίτητο η ΤτΕ που αυτή αποφασίζει για το ποσό. O ELA δεν εξαρτάται με το αν η χώρα έχει πρόγραμμα, παρά μόνο με το αν η τράπεζα που το έχει ανάγκη είναι Solvent.

Λίγο παρακάτω στο 36:06 εξηγεί πως “certain communication”, ή αλλιώς το επικοινωνιακό περιβάλλον, ή αλλιώς ο τρόπος που επικοινωνιακά χειρίζονται οι δημοσιογράφοι το θέμα του ELA καταστρέφει “collateral”… Εδώ ο Ντραγκι ευθέως μιλάει για τον χειρισμό που κάνουν τα Ελληνικά ΜΜΕ (βλέπε ΣΚΑΙ με τον Μπάμπης, Ant, Mega κτλ…) και πως αυτός ο καθαρά επικοινωνιακός χειρισμός μεγεθύνει ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει…

Μάλιστα πάει ένα βήμα παρακάτω στο 36:40 και λέει πως ακόμα και αν συμβεί κάτι απροσδόκητο (ένα πιστωτικό γεγονός ας πούμε) τα χρήματα του ΤΧΣ, τα 11δις, είναι εκεί για να μην υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να καταρρεύσουν οι Τράπεζες μας. Να θυμάστε πως μέσω του κανόνα της μόχλευσης κάθε 1 δις κεφάλαιο μιας τράπεζας αντιστοιχεί σε πολλαπλάσια κεφάλαια σε liabilities. Άρα 11δις είναι πάρα πολλά λεφτά για ασφάλεια…

Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζεται είναι πως από 1/1/2015 έχουμε Τραπεζική Ένωση για τις μεγάλες Συστημικές Τράπεζες της Ευρωζώνης, όπου αυτές είναι πλέον ΑΠΟΣΥΝΔΕΜΕΝΕΣ από το τι κάνουν με τα Δημόσια Οικονομικά τους οι Χώρες στις οποίες εδράζονται και αυτό γίνεται εφικτό με την απευθείας επιτήρηση της ΕΚΤ σε αυτές και την επιβολή κανόνων όπως είναι αυτό που συμβαίνει τώρα με τα όρια που έχει θέσει η ΕΚΤ για τα ελληνικά έντοκα στις τράπεζες μας, ή την αξιολόγηση των νέων διοικητών και διευθυνόντων συμβούλων της Εθνικής Τράπεζας.

Οι δίκες μας 4 μεγάλες ανήκουν σε αυτή την Τραπεζική Ένωση.

Τι σημαίνει αυτό?

Πολύ απλά πως ακόμα και πιστωτικό γεγονός να γίνει οι τράπεζες θα είναι ανοιχτές και Solvent. Μαζί με τα ATM.

Ποιο είναι το πρόβλημα της κυβέρνησης λοιπόν?

Αυτή η Τραπεζική Ένωση κλείνει πρακτικά για την ελληνική κυβέρνηση και την εύκολη διέξοδο των εντόκων που μπορούσε να βρει ένας Σαμαράς για να κάνει παιχνίδι το 2014.

Τα καλά

Η ιδιωτική οικονομία μαζί και τα ΑΤΜ ότι και να γίνει με τις επιλογές της κυβέρνησης δεν πρόκειται να σταματήσουν να λειτουργούν. Επαναλαμβάνω τα ΑΤΜ ότι και να γίνει δεν πρόκειται να σταματήσουν να λειτουργούν. Με το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών να είναι πλέον θετικό κατά 1,6δις για το 2014 και με πρόβλεψη λόγο πτώσης πετρελαίου για το 2015 τα 5-6δις πλεόνασμα η Ελλάδα δεν πρόκειται να έχει έλλειψη σε τίποτα γιατί απλά δεν χρειάζεται πλέον εξωτερικό δανεισμό για να λειτουργήσει ο ιδιωτικός τομέας. Άρα σενάρια Βενεζουέλας είναι μονό για γέλια. Ακόμα και σε πιστωτικό γεγονός.

Τα κακά

Η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να κάνει παροχές που δεν καλύπτονται από έσοδα και να δημιουργεί ελλείμματα γιατί δεν θα μπορεί να τα καλύψει με κανένα τρόπο. Το αριστερό ρεύμα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να σοβαρευτεί και να επικεντρωθεί στο πως η ιδιωτική οικονομία της χώρας θα δημιουργήσει νέα αξία για να έχει την δυνατότητα να στηρίξει κοινωνική πολιτική που πλέον θα πρέπει να γίνεται με την αναδιανομή πόρων από προνομιούχους (ΔΕΗτζηδες, πενηντάρηδες συνταξιούχους ΔΥ) του δημοσίου σε μη προνομιούχους (ανέργους, άστεγους, φτωχούς).

Συμπέρασμα

Ακόμα και αν γίνει πιστωτικό γεγονός δεν θα τρέχει τσάι για την ιδιωτική οικονομία της Ελλάδας και μάλιστα:

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ.

Εδώ το video της συνέντευξης 

How we can drive innovative entrepreneurship in Greece, the next step.

This text is a response to Spiro Kapetanakis urge to discuss about the Greek Startup Ecosystem...

Having heavily involved in the researching and drafting proposals about the Greek and European innovative entrepreneurship I esteem your initiative to start a discussion about how we going to go a step further.

In Greece we are heading to the wrong way. We have to understand that Startups create an Ecosystem and NOT the vice versa. A Startup is driven by selling a product or a service (I will use for both the term “Product” hereafter). Thus an ecosystem is created when lots of Startups have a Product to sell.

Alone, Services and Events, around Startups, aren't consisting a sustainable Ecosystem.

The Product of Startups sold, is what makes an Ecosystem sustainable. The Product of Startups sold, is what attracts investors in the long run. The Product of Startups sold, is what makes an Ecosystem to thrive…

In Greece we first finance (or establish) the “Ecosystem” and then we seek how to finance the Product sold from Startups. That’s WRONG.

We have to first find the means to finance Startups that will produce sellable Product and then the Ecosystem will naturally be evolved from the needs of said Startups.

The only Ecosystem that is meaningful to “fix” is the institutions that affect the natural evolution of Startups. And on that as OESYNE we have done numerous of interventions from taxation, to second chance law, to insurance problem, patent system and more… Apart from institutional fixes, all the rest is just financing of Seed and specifically, how we steer public funds to Seed investing. But allow me to be more specific with numbers.

Having assessed data the last couple of years from EBAN, EVCA, Eurostat, Finland, Estonia, Germany, Israel, UK, US and our country, I was very happy that saw Endeavor Greece to make such a study. So I called them to drill deeper in their data and see what exactly have found and how that correlates with all other data available to me.

Some definitions, for us as Young Entrepreneurs of Greece for the Greek environment, we consider a first investment in Pre Seed funding at < 20.000€ and in Seed < 300.000€. A Startup investment is a first investment of < 1.500.000€. Any second investment above Seed classification for us is a Series A investment.

Out of the 144 startups that they have found in 2013 only 16 have got funding from a third party falling in the Seed classification and 4 in the Startup class, we also had about 12 Series A class, 93,4% of the Seed investors where the Jeremy Funds and the rest Angels.

That’s the good news. And now, the bad...

In 2013 we had < 2,5mil€ in Seed investment capital disposed to Startups, out of the 70mil€ that rests' in the Jeremy Funds until mid 2015.

Our projections show that in the next 1,5 years that the Jeremy program will be in the investment phase we going to see a total of another 20-25 Seed investments. That’s a use of just 8mil€ in Seed from the ESPA money that was disposed to Jeremy funds back in 2011 and represents the 16% of the 49mil€ invested by the taxpayer.

We estimate that Jeremy Funds have received about 800 Unique Funding Applications (UFA), that’s a 2% Application Success Ratio (ASR), a typical worldwide number for VC’s.

And now the ugly…

Our projections show a vertical decline in Unique Funding Applications if the Application Success Ratio rate of Seed funding won’t move from 2% that is today, to 20%-30% …

Today and in the foreseeable future we see in Greece 1,6 Seed Investments per million capita (1,6 Seeds/milCap), whereas the average in all other countries we have study is about 20 to 40 times higher. In example, in Estonia the number is 30 Seeds/milCap while ASR is well above 30%, with half the UFA ratio than we have in Greece... that’s because of a vibrant Angels community… And a vibrant Angels community is a matter of Investment Culture, something that we lacking in Greece...

To return back to the Ecosystem, its worldwide well known that the catalyst in the creation of a Startup Ecosystem is the Initial Public Funding that sparks the evolution. It’s evident that the Jeremy Funds, which follow the Israeli Yozma successful model (losses shared with public, wins goes to the private investors) with 70% public funding, have gave a huge boost in the process of the evolution of the Greek Startup Ecosystem.

It’s also all over the world well known that the real catalyst of the process is the number of Seed investments. If we aggregate the total Public Funds directed in Seed investments and the Public Funds directed to the Supportive Ecosystem around startups we will witness a very funny picture.

As taxpayers we have invested more than 80mil€ to the Supportive Ecosystem (27mil€ Athina project, alone!) while on the same time we will invest until 2015 8mil€ in Seed for Startups that will create and sell Product. That’s a ratio 10/1…!!!

As an indication of the numbers, for the renovation of just one plaza, the Freedom Square in the Municipality of Koridalos, us, as taxpayers, we have invested 10.180.610,75€ (Diavgeia Β4ΩΦΝ-Ξ4Ο)…!!!

In conclusion we have three issues.

1. The “Ecosystem” sees Young Entrepreneurs and Startups as clients… Therefore the “Ecosystem” lobbying the government and succeeds in getting tenfold more public money than Startups themselves… Both, seeing a business opportunity in Supporting Startups and in the same time lobbying to get public funds for doing that, is a typical old school Greek business model…
2. Jeremy Funds and in general VC schemes, are NOT *efficient* mechanisms to supply Seed finance, because the mechanics behind them DO NOT justify more ASR than 2%... and that’s a worldwide norm. So to get the levels needed to create a critical mass of Startups with Product and get the aim of 30 Seeds/milCap annually, given the fact of 2% ASR, we have to push 1,1 Billion € taxpayers money to Jeremy Funds and hope that we will get the target of 900 Seeds in 3 years… Ohh… and to happen that and considering the ASR of 2% that Greek Jeremy Funds show, we have to push our Young generation of Startupers to make 45.000 unique applications in three years…!!!
3. With the “success” of Jeremy Funds, now we have enough evidence that Greek Angels are just the exclusion that proves the norm… There are NO sufficient numbers of Angels to assist the Ecosystem to even lift from the 1,6 Seeds/milCap that it is today with Jeremy Funds.

It’s easily understandable that if it wasn’t these limited Seed investments the last couple of years, today we wouldn’t have an article in Time Magazine talking about Greek Startups…

More over, it’s easily understandable that the numbers do not make any logic and there is no way out, unless we realize the challenges ahead of us…

So what we should do?

As Federation of Hellenic Associations of Young Entrepreneurs we have concluded that we need a new mechanism designed by Greeks for Greeks to mobilize our human capital and resources in a way that will catalyze the Greek Startup Ecosystem.

Our proposal is well known to almost everyone. It’s the iDea Framework mechanism. An iDea Fund managed by ETEAN or TANEO with 24 mil€ per year invested for 5 years (a sum of 120mil€) will return 900 Seeds in 3 years, thus we will get the target of 30 Seeds/ milCap.

What iDea does differently is that it effectively decouples the risk aversive VC’s and Angels from the startupers, thus allows’ startupers to, controllably, drive ASR ratio above 30% without Vc's and Angels… keeping in the same time the market driven character of the whole process, thus the public bureaucracy is in-existent in the model…

What iDea really does is:

Puts' Startupers in the driving seat of the Ecosystem. And that's what we need!

Moreover in 8 years, these 120mil€, will return earnings of 72mil€ so the long term public investment will not exceed the 48mil€. The funny thing is that the public investment in the current Jeremy Funds was already 49mil€…

What we say with iDea is that the Products created from Startups will attract the investors and that, will create the Ecosystem and not the vice versa…

So if we don’t realize that simple thing and don’t invest like there is no tomorrow in Seeds, we will loose the momentum and we will irreversible discourage our young generations of startupers indefinitely.

We have to get our egos down and take actions. We have done what we could do, StartingUP portal will soon be online, and it’s in our hands to make it work. Me as Vangelis and us, as OESYNE, we have done our share, its time for the community to engage.

StartingUP it’s not just our vision; it’s our chance to our collective survival.

Δε Γκρικ ΣταρτΑπ Εκοσυστεμ...

Σύμβουλος Υπουργού: Ωραία, σας έχουμε δώσει 27.000.000 € για την υποστήριξη της επιχειρηματικότητας… Τα έχουμε όλα κύριοι, θερμοκοιτίδες, κατάρτιση, συμβούλους, μέντορινγκ, coaching… Όλοι πληρώνεστε μια χαρά από το κράτος και αδρά, θα έλεγα… Άντε να καινοτομήσουν τα startups τώρα! 

Τσιγκος: Ωραία, όπως τα έχουμε πει, ο τόπος, ο δήμος, τα επιμελητήρια, το ιστορικό κέντρο, συμβουλευτικές υπηρεσίες, η πολιτιστική κληρονομιά, κυψέλες, one stop shop, ο ορθός λόγος κτλ…

Startup: Χμμ... καλά όλα αυτά αλλά πρέπει να σκάψω την τρύπα, για να γίνει η δουλειά… και να καινοτομήσω…

Επιστημονικός Σύμβουλος: Ωραία χρειάζεσαι ένα φτυάρι…

Υπεύθυνος ΚΕΚ: Σε έχουμε εκπαιδεύσει πολύ καλά στο σκάψιμο με φτυάρι…

Διευθυντής Θερμοκοιτίδας: Έχουμε τόσο χώρο να αδειάσεις το χώμα.. όλα καλά…

Startup: Εεε… ξέρετε, χρειάζομαι ένα φτυάρι…

Business Coach: Δεν χρειάζεσαι τίποτα, lean startup δεν σου μάθαμε… σκάψε με τα πόδια…

Startup: Μα δεν μπορώ να σκάψω με τα πόδια…

Σύμβουλος επιχείρησης: Τότε σκάψε με τα χέρια…

Startup: Μα τόσα εκατομμύρια έχετε πάρει… ένα φτυάρι ρε παιδιά… να κάνουμε την δουλειά…

Mentor: Μην χάνεις την πίστη σου, προσπάθησε με τα νύχια… θα τα καταφέρεις…

Υπεύθυνος ΚΕΚ: Έχουμε ένα μάθημα για σκάψιμο με τα νύχια ακριβώς ότι χρειάζεσαι... και επιδοτούμενο…!!!

Startup: Μα με τα νύχια? Πάτε καλά?…

Fund manager: Δεν χρειάζονται φτυάρια για να σκάψεις... μόνο να το θέλεις πολύ, αρκεί…

Startup: Μισό λεπτό να διαλογιστώ… μπας και ανοίξει η τρύπα με την θέληση μου για καινοτομία…


Και η ανάπτυξη θα έρθει μια μέρα... κάποτε... όταν θα πιάσει ο διαλογισμός του startpuper...



(Σημείωση: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική)

Τελικά μήπως απλά θέλουμε να παίζουμε ξύλο?

Έχω καιρό να γράψω στο blog μου… Ίσως γιατί μου αρέσει περισσότερο να κάνω πράγματα, παρά να γράφω…

Σήμερα έγινε κάτι που με έβαλε σε σκέψεις… Και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας…

Λοιπόν, είχα την πρώτη μου επαφή με την Αναρχία που κρύβεται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα μας…

Είχαμε μια ημερίδα στο ΕΜΠ για την δημιουργική επιχειρηματικότητα και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ξαφνικά μπαίνει ένας κουκουλοφόρος με ένα πυροσβεστήρα και κάνει όλη την αίθουσα μάνταρα… φωνάζοντας κάτι για ταξικό μίσος…

Η φωτογραφία είναι από το μέρος που καθόμουν και αυτό είναι το laptop μου, από όπου σας γράφω τώρα. (που ευτυχώς επέζησε γιατί εγώ, ο ταξικός εχθρός, δεν θα είχα λεφτά να πάρω άλλο…)

Όμως ας πάρω τα πράγματα από την αρχή,

Η ΔΑΠ μας καλεί να πάμε ως ομιλητές (το StartingUP και τον ΟΕΣΥΝΕ) σε μια ημερίδα που οργάνωνε για την επιχειρηματικότητα στο ΕΜΠ…

Όλα φαίνονται λογικά ως εδώ…

Έλα όμως που στο πάνελ είχαν καλέσει και διαφόρους συστημικούς ή αλλιώς διαχειριστές κεφαλαίων (Fund Managers) μαζί με κάποιους παρατρεχάμενους της «τάχα μου ντε, ελίτ» των startups…

Ενώ όλα ήταν κανονισμένα, ξάφνου με παίρνουν τηλέφωνο τα παιδιά της ΔΑΠ και μου λένε πως οι παραπάνω κύριοι έθεσαν θέμα πως μαζί με εμάς στο πάνελ (να δείχνουμε την επανάσταση που πάμε να κάνουμε με το iDea και το StartingUP) δεν έρχονται… Και έθεσαν το τελεσίγραφο ή εμείς ή αυτοί…

Έτσι τα παιδιά της ΔΑΠ έπρεπε να αποφασίσουν με ποιους θα κάνουν την ημερίδα…

Συζήτησαν μεταξύ τους τις διαφορές μας, αυτά που εκφράζουν οι συστημικοί και αυτά που εκφράζουμε εμείς… Προβληματίστηκαν γιατί έπρεπε να διαλέξουν… Μου είπαν, πως θέλουν μια ανοιχτή οικονομία χωρίς αποκλεισμούς και προσβάσιμη από όλους και όχι την οικονομία των πρωταθλητών, μιας ελίτ… Έτσι, ευθέως μου ανακοίνωσαν πως διάλεξαν εμάς γιατί εκπροσωπούμε αυτό το νέο και το ανοιχτό που τους εκφράζει…

Λίγο κουλό θα μου πείτε, τα παιδιά της ΔΑΠ να μην διαλέξουν ένα πρώην μεγαλοστέλεχος της ΟΝΝΕΔ και να διαλέξουν εμάς τους επαναστάτες… Τα παιδιά όμως μου απέδειξαν πως είναι γνήσιοι «κοινωνικοί φιλελεύθεροι»…

Βέβαια εγώ πλέον, πιστεύω στους ανθρώπους και όχι στις παρατάξεις…

Για πάμε πίσω στο θέμα.

Είχαμε λοιπόν από την μια, το βαθύ σύστημα να προσπαθεί να μας κόψει ώστε να μην προκληθεί κανένα «ατύχημα» και τους χαλάσουμε την βόλεψη ("της μικρής αλλά ελεγχόμενης αγοράς" όπως λένε), αποτυγχάνοντας όμως, με έναν αναπάντεχα αγνό τρόπο... Και από την άλλη τους αριστερούς…

Όλοι μου έλεγαν πως στα πανεπιστήμια δεν μπορείς να μιλήσεις για δημιουργία…

Οι αριστεροί θα στην πέσουν…

Μιας και για τα ελληνικά δεδομένα με θεωρώ αριστερό και όλο αυτό που κάνουμε με την άμεση δημοκρατία, την επιχειρηματικότητα και το StartingUP αισθανόμουν πως θα μπορούσα να αντιμετωπίσω τον οποιοδήποτε αριστερό ή ακόμα και αναρχικό μιας και πιο Αναρχικό σύστημα από το iDea δεν υπάρχει (το iDea δεν έχει «αρχή» ούτε καν «επιτροπή αξιολόγησης» γιατί η λειτουργία του βασίζεται στην οργανωμένη αναρχία και παρακάμπτει την ανάγκη για ιδιοκτησία, με έναν άλλο τρόπο πιο δημιουργικό, από το σπάμε όλα)…

Τελικά για να μιλήσω στο Πολυτεχνείο για την δημιουργική επιχειρηματικότητα έπρεπε να περάσω τον σκόπελο του συστήματος που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα... Έλα όμως που όπως ανακάλυψα, πρέπει να περάσω και από τον σκόπελο της απέναντι πλευράς…

Των αναρχικών…

Μετά από το άδοξο τέλος της εκδήλωσης εγώ και ένας ακόμα ομιλητής, που μαζί γνωρίζουμε πολύ καλά τι είναι αυτό που κάνουμε, ρωτάμε τα παιδιά της ΔΑΠ να μας πουν που είναι οι Αναρχικοί για να πάμε να τους μιλήσουμε, να συζητήσουμε μαζί τους, να τους πούμε τι κάνουμε…

Τα παιδιά κατατρόμαξαν… Δεν μας άφηναν να πάμε λέγοντας πως «ούτε η αστυνομία δεν θα μπορεί να σας βγάλει από εκεί μέσα»…

Μετά από αρκετή ώρα μας έπεισαν να μην πάμε…

Αυτό που με έπεισε αλλά με έκανε κιόλας να στραβώσω, είναι αυτή η φράση…

«Ναι, είναι αναρχικοί, αλλά δεν έχουν καμία ιδεολογία από πίσω… είναι εκεί μόνο και μόνο για να αντιδρούν σε ότι γίνεται και να παίζουν ξύλο, γιατί έτσι τους αρέσει»…

Εγώ αυτό δεν το πιστεύω.

Θα κάνουμε ένα κάλεσμα σαν ομάδα του StartingUP για να τους προσεγγίσουμε, γιατί πιστεύαμε πως δεν είναι δυνατόν να μας παλεύει και το σύστημα της τραπεζοκρατίας και οι αναρχικοί… Γιατί κάτι δεν πάει καλά, αν ισχύει αυτό…

Ελπίζω πως δεν θέλουμε απλά να «παίζουμε ξύλο με τους μπάτσους γιατί έχει πλάκα» και αυτό που όλοι θέλουμε, είναι να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο… για όλους… χωρίς αποκλεισμούς…

Εγώ θα προσπαθήσω… Ίδωμεν…

Κύπρος, τι δεν έχει δει κανείς ακόμα…

Τα πράγματα στην οικονομία είναι απλά, αρκεί να μπορείς (θέλεις ίσως...) να δεις μακριά.

Η Κύπρος βασίζει ένα μεγάλο κομμάτι του ΑΕΠ της (περίπου 45%) όπως και η Αγγλία, το Λουξεμβούργο και ακόμα και η Αμερική, στο λεγόμενο Financial Industry.

Με την χθεσινοβραδινή απόφαση του Eurogroup ουσιαστικά δολοφόνησαν, με μια σφαίρα στο κεφάλι, ολόκληρη την χρηματοοικονομική βιομηχανία της Κύπρου.

Ένα απλό παράδειγμα, 

Μέχρι την περασμένη Παρασκευή μια Ελληνική επένδυση σε ένα startup που θα εφάρμοζε το λεγόμενο Equity Based Crowdfunding και που θα είχε την νομική και ταμιακή διαχείριση του στην Κύπρο λόγο του ευέλικτου χρηματοπιστωτικού νομικού πλαισίου, μόλις τελείωσε για την Κύπρο.

Ενώ όλες οι άδειες από την Κυπριακή Επιτροπή κεφαλαιαγοράς έχουν εγκριθεί το σύστημα χρέωσης πίστωσης έχει ολοκληρωθεί, η Ελληνική επένδυση στην Κύπρο ακυρώνεται.

Το κόστος για το startup τεράστιο, η ζημιά απίστευτη, 12 μήνες χαρτούρας και εξόδων, σε μια νύχτα τέλος.

Τώρα όλο το εγχείρημα πρέπει να αλλάξει χώρα.

Φανταστείτε τώρα, πόσες εταιρείες θα κάνουν το ίδιο την Τρίτη το πρωί.

Τώρα φανταστείτε, τι σημαίνει αυτό για την ανεργία στην Κύπρο…

Και αυτό που δεν φαντάζεστε…

Αν φύγουν τα επιπλέον κεφάλαια από την Κύπρο και το Τραπεζικό σύστημα χάσει την δυνατότητα του να δανείζει την πραγματική οικονομία, που τώρα πρέπει να αναπτυχθεί από την αρχή, τι θα συμβεί?

(Update 17/3/2013, 14:35 | Ο κ. Α. Παράσχος αρχισυντάκτης της Καθημερινής Κύπρου είπε στον Σκαι 100,3 στις ειδήσεις στον Ν. Ανδρίτσο, πως από τα 68δις€ καταθέσεων την περασμένη εβδομάδα έφυγαν 10δις€ και είναι έτοιμες εντολές στο σύστημα για άλλα 10δις€ για μόλις ανοίξουν οι Τράπεζες... άρα ήδη απωλέσθη το 30% των καταθέσεων...)

Απλά αυτό που ζούμε στην Ελλάδα, που η εσωτερική ζήτηση έχει διαλυθεί και ταυτόχρονα καμιά επιχείρηση δεν μπορεί να δανειστεί, θα συμβεί και στην Κύπρο.

Και μετά τι?

Τίποτα, το γνωστό death spiral θα τα διαλύσει όλα…

Θα μου πείτε τι θα μπορούσε άλλο να γίνει?

Μα είναι απλό.

Λίγο χρόνο να τους έδιναν, δανείζοντας τα χρήματα που χρειάζονται (περίπου 3,5δις€) μέχρι να γίνει η γεώτρηση επιβεβαίωσης και να μπορούν τιτλοποιηθούν τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου, θα ήταν αρκετό.

Θα κόστιζε στους Ευρωπαίους ελάχιστα και θα αποτελούσε αληθινή αλληλεγγύη.

Από ότι φαίνεται στην Ευρώπη πλέον έχει εκλείψει και η αλληλεγγύη και η λογική.

Αν ήθελαν να έκαναν κανονικό bail-in έπρεπε να κουρέψουν με την σειρά ανάληψης ρίσκου, δλδ πρώτα τους μετόχους, μετά τους πιστωτές (λέγε με ΕΚΤ), μετά τους προθεσμιακούς λογαριασμούς και τέλος τους μικροκαταθέτες… Επιπλέον για πιο λόγο να κουρέψουν καταθέτες σε τράπεζες που είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες? Γιατί οριζόντια και γιατί όλοι?

Και μετά συζητάμε για Φεντεραλισμό?!…

Πως μπορεί να υπάρξει Φεντεραλισμός χωρίς αγνή αλληλεγγύη των λαών στην βάση της κοινής λογικής?

Ευρώπη καληνύχτα.

Ο αποχαιρετισμός ενός Δάσκαλου με το Δ κεφαλαίο…

Όχι δεν έφυγε! Ο Γιάννης απλά βγαίνει σε σύνταξη... Είναι ένας από τους ανθρώπους που έπαιξαν κομβικό ρόλο στην ζωή μου. Θυμάμαι πως δεν τον άφηνα να φύγει από το εργαστήριο ψηφιακών αν δεν καταλάβαινα τί ακριβώς μου δίδασκε… εκείνος στωικά καθόταν. Σήμερα μας έστειλε, στους φοιτητές του και στους συναδέλφους του ένα email με τις σκέψεις του μιας και πλέον αποχωρεί από την ενεργό δράση. Είναι ένα μεγάλο, αλλά συγκλονιστικό κείμενο, που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Είναι γραμμένο από την σκοπιά ενός ανθρώπου που θα μας λείψει από το εκπαιδευτικό μας, σύστημα. Είναι χρήσιμο να το διαβάσετε γιατί είναι το απόσταγμα μιας ζωής, ενός καθηγητή που θέλει να τον φωνάζουμε Δάσκαλο.

Αποχαιρετισμός

Έμεινα εδώ 34 χρόνια. Δίδαξα με εξαντλητικό ωράριο για 65 εξάμηνα +2  που είχα εκπαιδευτική άδεια. Θα  ήθελα  να μείνω, αλλά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τα μάτια κουράζονται και οι αρτηρίες σκληραίνουν. Ανέβηκα τη σκάλα του ορόφου μου πάνω από 30.000 φορές. Τα πρώτα χρόνια ανέβαινα δύο-δυο τα σκαλιά και τώρα  προσέχω. Χαμηλώνω λοιπόν μηχανές και δίνω τόπο στους νέους.

Ήμουν ένα γρανάζι σε μια μεγάλη μηχανή που πιστεύω απέδωσε σημαντικό έργο. Ομολογώ ότι, μου πήρε αρκετά χρόνια στην αρχή για να ανακαλύψω την τέχνη του δασκάλου. Είναι πραγματικά τέχνη και δεν την είχα στην αρχή. Γνώριζα μόνο τα θεωρητικά και τις αρχές της. Όταν την ανακάλυψα είδα ότι αξίζει να την αποκτήσεις. Είδα ότι το μαθητή τον φτιάχνει ο δάσκαλος αλλά είδα επίσης ότι συμβαίνει και το αντίστροφο και το απόλαυσα. Διδάσκεις και διδάσκεσαι, δηλαδή ζεις.

Οι εντυπώσεις ήταν πάντα πολύ πλούσιες και ισχυρές,  ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια που ήμουν νέος. Μετά βέβαια κάποια πράγματα αυτοματοποιήθηκαν.

Τα τελευταία χρόνια, ο χρόνος έτρεχε πολύ γρήγορα, ή μου φαινόταν ότι έτρεχε, όπως συμβαίνει και  με την κλεψύδρα που στο τέλος η άμμος φαίνεται να κυλάει πολύ πιο γρήγορα από όσο έτρεχε στην αρχή.

Εκτιμώ το δρόμο που έκανα 34 χρόνια  εδώ, σαν το άθροισμα  των εμπειριών και της προσφοράς . Για μένα η απελευθέρωση του μυαλού και η απόκτηση εμπειρίας ήταν πάντα  η ουσία της ζωής. Η εμπειρία νομίζω είναι ο μόνος τρόπος που έχει κάθε άνθρωπος, όχι μόνο για να ζήσει, αλλά και για να καταλάβει ότι έζησε.

Πολλές φορές αναζήτησα εδώ μέσα και κάτι  διαφορετικό από την κλασική  δουλειά του δασκάλου, κάτι που να με ξεμουδιάζει και να με απορροφά. Διέθεσα πολύ χρόνο.

Τελικά όμως και ευτυχώς, δεν έμεινα ποτέ από δουλειά.

Τα χρόνια που πέρασαν ήταν πολύ πυκνά και οι μάχες κερδίσθηκαν με πολύ κόπο. Υπήρξαν πολλές σημαντικές στιγμές, αλλά και αντίξοες συνθήκες δουλειάς  και  κάποια πικρία , όταν διαπίστωσα ότι δεν ολοκλήρωσα το όνειρο.

Τη δουλειά μας στο σύνολο, την χαρακτηρίζω ιδιαίτερα κουραστική, αλλά και πλεονεκτική. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι βλέποντας από κοντά τις εξελίξεις, ποτέ δεν παύεις να νοιώθεις ημιμαθής. Το μάθημα  πάντως και η συνύπαρξη με τα νέα παιδιά με αποζημίωσε σε κάθε περίπτωση. Ήταν πάντα η θεραπεία της ψυχής μου.

Η μεγαλύτερη πάντως χαρά που είδα στο σπουδαστή, είναι όταν διαπίστωσε ότι αυτό που έφτιαξε δουλεύει. Όταν είδε το αποτέλεσμα της εργασίας του! Τεράστια η ευχαρίστηση και κατευθείαν η επιθυμία και η φαντασία για κάτι μεγαλύτερο, πιο τέλειο!

Τώρα πια απαλλάσσομαι από μερικά  βάρη και παραμένω μόνο στα αναγκαία.

Απλά εκτρέπομαι από την τροχιά σας. Δεν χωρίζω από σας, γιατί δεν μπορεί να χωρίσει κάποιος, από κάτι που είναι γραμμένο μέσα στην καρδιά του. Άποψή μου είναι  ότι, ποτέ μια σχέση δεν τελειώνει οριστικά.

Τώρα,  που θα βρεθώ χωρίς να έχω τίποτα να διδάξω, θα θελα να αρχίσω από την αρχή. Δεύτερη όμως ζωή δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει για να μην χρησιμοποιούμε την εμπειρία της πρώτης. Θα ξεφεύγαμε! Αν ξανάρχιζα, θα άρχιζα πρώτα από τα μαθηματικά. Μετά  θα σπούδαζα Ελληνική γλώσσα και ίσως μουσική. Μετά ίσως…… ίσως…. ευτυχώς δεν τελειώνουν τα όνειρα! Σίγουρα, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να ονειρεύεσαι και να σχεδιάζεις τη ζωή σου, αλλά νάσαι και νέος  να μπορείς. Το δικό μου όνειρο  πάντως ήταν μεγαλύτερο από αυτό που νομίζω ότι πέτυχα. Σίγουρα μπορούσα παραπάνω αν υπήρχε αυτό που λέμε οργανωμένο κράτος και όχι αυτό το κακό κράτος που είδα και έζησα.  Είδα το κράτος  να μπάζει από παντού. Απερίγραπτη αμέλεια, γραφειοκρατία και τέλος σκάνδαλα και διαφθορά.

Η δημοκρατία πάντοτε λειψή και πληγωμένη. H Δικαιοσύνη σχεδόν ανύπαρκτη. Ιερές έννοιες γελοιοποιήθηκαν στην πορεία.  Η Ευρώπη, μια ήπειρος γερασμένης νοοτροπίας, που θα έπρεπε να μετονομαστεί πλέον σε   ΕΕ-Τ ( / Τ : Τραπεζών). Αυτή τη στιγμή ξέρουμε ότι το μέλλον δεν βρίσκεται στα χέρια οραματιστών, αλλά καθορίζεται από πολιτικούς και τραπεζίτες ειδικευμένους στις μηχανορραφίες. Αλήθεια υπάρχει τρόπος να τους παλέψουμε ;

Ο άνθρωπος αγαπητοί μου, εκτός από την υγεία, για να αισθάνεται ευτυχισμένος θέλει καλή οικογενειακή ζωή, επαγγελματική επιτυχία και κοινωνική αναγνώριση. Σίγουρα όμως, είναι δύσκολο σε μια τόσο σύντομη ζωή να  προλάβει να τα πετύχει όλα. Κι αν κάτι από αυτά μπει σαν στόχος και πάρει την πρωτιά, τα άλλα θα υστερούν. Όμως, τα ωραιότερα πράγματα στον κόσμο δεν είναι ούτε η δουλειά μας ούτε η προβολή μας. Είναι η συνύπαρξη, και η προσφορά. Εγώ αναγνωρίζω ότι αξία είναι, ο σύντροφος, ο έρωτας, να βλέπεις κάτι να μεγαλώνει, να επενδύεις σε παιδιά και φίλους και να ζεις με  ισότητα και  δικαιοσύνη.

Προσπάθησα κι εγώ μαζί σας με τα λίγα μέσα που είχα, κτίζοντας σιγά–σιγά. Ένοιωθα πάντα την αίσθηση της ευθύνης για όσα πάνε καλά ή κακά γύρω μου.

Εσείς και οι σπουδαστές μου θα με κρίνετε.

Εδώ κοντά σας, κατάλαβα ότι η επιστήμη  είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στη γνώση και στην άγνοια. Η επιστήμη , και γενικά η γνώση μέχρι σήμερα, δεν μας έδωσε «τελειωτικές» απαντήσεις σε κανένα τομέα. Δεν ξέρουμε τι υπάρχει πέρα από τα  όρια. Πολλά πράγματα μας ξεπερνούν στη φύση αλλά και  στη σκέψη. Κάθε γνώση απαντάει βέβαια σε μια άγνοια, αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει και προσθέτει περισσότερες άγνοιες και ερωτήσεις από όσες έλυσε. Το ίδιο πιστεύω ότι θα ισχύει πάντα ! και ταυτόχρονα λέω ευτυχώς, γιατί δεν θα είχε ενδιαφέρον η ζωή.

Ας μην τα δίνουμε λοιπόν όλα, μόνο για την επιστήμη και την τεχνολογία. Δεν γίνεται να προσπαθεί κάποιος να ερμηνεύσει τον κόσμο, μόνο με αυτά που εξηγούνται σήμερα και δεν αναγνωρίζω την έννοια του ειδήμονα. Μπορεί όλοι να υπακούμε στους ίδιους φυσικούς νόμους, αλλά ποτέ στην επιστήμη δεν έχει διατυπωθεί μια άποψη με την οποία να συμφωνούν όλοι. Η πορεία για παράδειγμα του ανθρώπου στο μέλλον, δεν είναι σήμερα σίγουρο ότι οδηγεί σε πρόοδο ή σε καταστροφή! Σίγουρα οι αισθήσεις μας είναι ελλιπείς. Μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε μόνο κάποια πράγματα, που δεν είναι η αληθινή πραγματικότητα.

Η απόλυτη λοιπόν σκέψη, η απόλυτη απόφαση και κριτική είναι λάθος. Χιλιάδες τα ερωτήματα που παραμένουν στον καθένα μας!

Μπορεί να μην γνώρισα τη λάμψη και τα φώτα, μάλλον δεν το επιδίωξα, αλλά φεύγω  ικανοποιημένος για την επιλογή που έκανα στη ζωή μου. Η  ζωή μου  πουθενά δεν θα ήταν πιο συναρπαστική.

Βέβαια να το πω,  σπίτι δεν χτίζει κανείς από τη δουλειά αυτή, ούτε και ζει ικανοποιητικά, αλλά δεν μετάνιωσα. Το να περνάς τον μήνα με ένα φτωχό μισθό, να έχεις οικογένεια και να εξακολουθείς να είσαι  άνθρωπος ευγενής και δίκαιος, είναι άθλος. Δεν παράγει όμως ζεστό χρήμα ο δάσκαλος και οι κυβερνήσεις τον απαξίωσαν πάντα. Η θέση του δασκάλου είχε κάποτε μια αίγλη, ένα κύρος, ανέτειλε μια ηθική. Σήμερα με τη γενικότερη αντίληψη της κοινωνίας υφίσταται ανελέητο εξευτελισμό. Σχεδόν απαξιώθηκε. Όλοι μας εκλιπαρούμε για αξιοπρέπεια και μάλιστα από αυτούς που δεν την έχουν. Το χειρότερο είναι ότι κάποιοι που μιλούν δημόσια και δεν έχουν κάνει μια ώρα μάθημα, λένε έξω τα χειρότερα για το κάθε ίδρυμα με ύφος σοφού εμπειρογνώμονα. Παραδείγματα δυστυχώς πάντα υπάρχουν και με 10 λέξεις γενίκευσης, θάβουν τα πάντα  Τα κανάλια και τα συμφέροντα μας έχουν στολίσει επαρκώς και συλλήβδην.  Αλλά πες τε μου,  πού να βρούμε εμείς αυτές τις 150.000 σπάνια όντα που είναι οι δάσκαλοι παντός είδους. Αυτούς τους μοναδικούς στο είδος εργαζόμενους που πρέπει να είναι όλη μέρα πάνσοφοι, υγιείς, υποδειγματικοί στη συμπεριφορά, υπομονετικοί και ευγενείς, διαθέσιμοι και ευφυείς, επιστήμονες, ψυχολόγοι και αστυνόμοι, πολιτικώς ευαίσθητοι και ηθικώς άμεμπτοι και τόσα άλλα πρέπει. Μάλλον δεν θα τους βρούμε. Καθένας μας κάπου σφάλει και γι΄αυτό ο κόσμος δεν θα φανεί ποτέ τέλειος. Μπορεί να φτάσαμε κάπου μέχρι σήμερα, αλλά δεν κάναμε μόνο έξυπνα πράγματα στη ζωή μας. Πολλούς τους κατέβαλε η αγωνία και το άγχος της απόδοσης και της ανέλιξης.

Ο δάσκαλος έχει την ευτυχία να ξεχνιέται όσο είναι δάσκαλος, αλλά όταν γυρίσει στο σπίτι του, μετρά τα προβλήματα που έχει και τα βρίσκει πάρα πολλά. Κατά τα άλλα βέβαια, προβαίνουμε σε ενδιαφέρουσες συνεχείς εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, μετονομασίες υπουργείων και οργανισμών, αλλά για το θέμα του δασκάλου τίποτα. Δεν φέρνει χρήμα ο δάσκαλος, μόνο δαπανά…. λένε κάποιοι. Ίσως μας εκτιμούν σαν ένα τυπικά απαραίτητο βάρος για την οικονομία. Όλοι βέβαια δηλώνουν πολύ ευαίσθητοι για την παιδεία και την εκπαίδευση των νέων και ότι τα ανώτατα ιδρύματα είναι ο φάρος….. κλπ!

Ωστόσο για αύξηση δαπανών στην Παιδεία δεν συζητούμε και ούτε μπορούμε να κάνουμε, οπότε τα προβλήματα επιτείνονται. Και σήμερα έφτασε εδώ, όπου και η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας είναι φρικτή. Έχουν συντελεστεί πολλά κακουργήματα. Τώρα σωρευτικά μπορεί να καταδικαστούμε ερήμην σε ισόβια! Ποιος να νοιαστεί για το επίπεδο των σπουδών,  με τι μέθοδο  παράγεται και από πόσους κακομοίρηδες και ποιους. Το χρήμα μετρά πρώτο! Δυστυχώς αυτό που αναζητείται εναγωνίως σήμερα είναι ένα μοντέλο, όπου οι εργαζόμενοι να ξέρουν τα πάντα, να είναι ευέλικτοι και  αποδέχονται οποιεσδήποτε συνθήκες εργασίας και «οριζόντια». Είμαι σίγουρος ότι τίποτα πλέον δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί και φοβάμαι επίσης, ότι αυτά που αντιμετωπίζουμε σήμερα, δεν γίνεται να είναι προσωρινά.

Μπήκα και βγήκα ιδεαλιστής και ευτυχώς δεν υπήρξα ποτέ έρμαιο πολιτικών ομάδων και κομμάτων. Δούλεψα για μια ιδέα δική μου και όχι για συμφέρον και δόξα. Μακάρι να μπορέσουν και άλλοι. Αν ήθελα πάντως να πετάξω πέτρες, σίγουρα θα τις έστρεφα πρώτα προς την πλευρά που είμαι.

Φίλοι μου μην κλείνεστε στον εαυτό σας. Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει. Όλοι λέμε ότι είναι τύχη να συναντήσει  κάποιος στη ζωή του καλούς δασκάλους. Μοιράστε λοιπόν απλόχερα τη  γνώση και τη συμβουλή σας στους νέους ανθρώπους και ίσως κάποτε  βρεθούν  ποιο σοφοί από μας, να πράττουν ακόμα πιο σωστά. Μην διδάσκετε μόνο μαθηματικά και επιστήμη. Δουλέψτε με τα πρόσωπα.

Φροντίστε ιδιαίτερα την διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των νέων, γιατί αυτά είναι πιο σημαντικά από τις επιστημονικές γνώσεις και επαγγελματικές ικανότητες που έστω και φαινομενικά υπάρχουν σήμερα σε μεγάλα ποσοστά. Θα έπρεπε βέβαια  να μπορούμε να διδάσκουμε και μια στάση ζωής με το παράδειγμά μας. Διαπιστώσαμε όμως τελευταία, ότι κάποια πράγματα και ιδέες καταστράφηκαν και λείπουν. Αυτά έχουμε σήμερα περισσότερη ανάγκη και είναι αυτά που θα δημιουργήσουν το νέο έδαφος και την ελπίδα. Αναστατώστε το μυαλό των παιδιών και μην τα αφήνετε να κοιμούνται. Βάλτε τα να σκέφτονται πως θα θελαν να ζουν μετά από 15 χρόνια. Και πες τε τους ότι για τον καθένα υπάρχει  μια στιγμή στη ζωή, που ανοίγει μια πόρτα και μπαίνει το μέλλον.

Μην σταματήσετε ποτέ την προσπάθεια που πιστεύετε ότι θα σας οδηγήσει στο σκοπό σας, παρ όλο που κανείς δεν μπορεί να σας διαβεβαιώσει ότι θα το πετύχετε ή ότι το έχετε πετύχει.

Να θυμάστε όμως πάντα το σκοπό για τον οποίο προσληφθήκατε σ΄αυτό το ίδρυμα. Ο στόχος πρέπει να είναι πάντα το γενικότερο συμφέρον και όχι το προσωπικό. Γιατί το γενικότερο συμφέρον συμπεριλαμβάνει πάντα και το  δικό μας και των παιδιών μας.

Για τις κυβερνήσεις θα πω πρώτα, ότι  κάποτε ίσως η παιδεία αποκτήσει την ίδια σημασία για τη χώρα, όση έχει και η Εθνική ποδοσφαίρου ή ο Ολυμπιακός. Η μακροπρόθεσμη αξία της παιδείας, ίσως δεν έγινε ποτέ αντιληπτή στα χρόνια μου. Δεν επενδύθηκε τίποτα στην οργάνωση και τίποτα στην συντήρηση της περιουσίας και των θεσμών που έδειχναν ικανότητα και τάση επιτυχίας. Οι πολιτικοί και οι άρχοντες ήταν πάντα πολύ βιαστικοί. Αναζητούσαν ότι εξαργυρώνεται εύκολα, γρήγορα και «αποτελεσματικά» στη διάρκεια της θητείας τους. O πολιτικός τους κύκλος φαινόταν πάντα πολύ σύντομος. Παρέκαμπταν λοιπόν τα δύσκολα όπως είναι η παιδεία και κατέφευγαν σε διακοσμητικά  κάγκελα και φιέστες. Οι λέξεις τους υπηρετούσαν συνήθως ιδιοτέλεια. Διαιώνιση του είδους. Μακάρι να ίσχυε !

Υπάρχουν όμως ακόμα στο περιθώριο δημιουργικές δυνάμεις και άξια πρόσωπα στη χώρα και είμαι σίγουρος  ότι  θα εμφανιστούν στην επιφάνεια. Περίμεναν ήδη πάρα πολύ!

Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν τώρα πια με μελέτες, μνημόνια, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και διατάγματα. Αλλάζουν από φωτισμένους ανθρώπους  και με τη βοήθεια και τη στάση των πολιτών. Καμιά φορά αλλάζουν  και  από μεγάλες κρίσεις ή εκρήξεις.

Εμείς, πρέπει  να αρχίσουμε  να ελέγχουμε με αυστηρότητα τις πράξεις των υπολοίπων και  να πολεμήσουμε κάνοντας το σωστό.

Ελπίζω στην εμφάνιση αυτών των πρωτοβουλιών, διαφορετικού προσανατολισμού, από τους πολιτικούς έστω χώρους που υπάρχουν μέχρι τώρα, αλλά με νέο πλαίσιο δράσης και σε νέο  πολιτικό τοπίο. Όχι πια τα ίδια και τα ίδια, ανακυκλωμένα. Βαρεθήκαμε την αναξιοκρατία την αρπαχτή και το ύφος πολλών αιώνιων  βουλευτών μας! Η παρουσία τους και οι εκφράσεις τους ξεπερνούν τις προσδοκίες που θα μπορούσε να έχει κάποιος από το συμβατικό θέατρο. Πρώτα μας εγγυήθηκαν ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο.... και θα τιμωρηθούν όσο ψηλά και αν κάθονται… η αλήθεια θα λάμψει…. κλπ, μας ανέβασαν τη λίμπιντο και τελικά, μας άφησαν… Οικονομική και αξιακή κρίση θα μπορούσε να μην υπάρχει. Όλα είναι θέμα παιδείας λέμε! Αλλά που θα τη βρούμε και με ποιανών  το παράδειγμα; Αυτών που μας εξαπάτησαν και μας διέψευσαν τόσες φορές;

Η παιδεία, δεν είναι μόνο μια διαδικασία απόκτησης ενός συνόλου γνώσεων οποιασδήποτε ειδικότητος αλλά πρέπει να είναι και μια κριτική ανάγνωση του κόσμου που θα παράγει κάποτε και κάποιο πολιτισμό. Αν δεν τεθούν μακροπρόθεσμοι στόχοι με συναίνεση, δεν θα έχει μέλλον η παιδεία  και δεν θα έχει μέλλον και η χώρα μας. Δυστυχώς όμως στο κοντινό μέλλον, φοβάμαι ότι πολλά άξια άτομα δεν θα μπορέσουν να εξελιχτούν. Δυστυχώς επίσης οι νέες δυνάμεις μας αναγκάζονται να φεύγουν πλέον στο εξωτερικό και έρχονται εδώ οι ξένοι. Και ποιος δεν θα ήθελε να έρθει!

Η παιδεία  είχε ατονήσει από χρόνια (ή υπονομεύτηκε επιμελώς). Ένας ολόκληρος κόσμος από νέα παιδιά βρέθηκαν χωρίς εσωτερικά στηρίγματα και σημεία αναφοράς, μέσα στη σύγχυση και στην αβεβαιότητα, που στη συνέχεια τους γέννησε την επιθετικότητα, την άρνηση αρχών, την αίσθηση αγγαρείας, την πικρία, την επιφανειακή μάθηση και την αναζήτηση αλλότριων προτύπων. Συνηθισμένη είναι σήμερα και η απόδοση των ευθυνών σε άλλους που ίσως τα απαλλάσσει και ψυχικά από τη δική τους ευθύνη. Βοηθήσαμε και μείς σαν γονείς με την υπερπροστασία κάθε μορφής. Σερβίραμε πλήρες μενού (all inclusive), τα πάντα έτοιμα και χωρίς τιμολόγιο. Βοήθησαν και οι άλλοι που ήταν απορροφημένοι στο κέρδος και την προβολή. Τα παιδιά κρεμάστηκαν πολλές φορές στα κάγκελα! Η παιδική ηλικία έγινε είδος προς εξαφάνιση. 100 φορές το διάβασε και μια το παίξε. Αποτέλεσμα,  η παθητικότητα η αδιαφορία για τα κοινά, ο φόβος και η καταρρέουσα ψυχολογία. Τα τελευταία χρόνια μιλούσαμε τακτικά για τη βαρβαρότητα της καθημερινής ζωής. Αυτά όμως είναι μάλλον για κοινωνιολόγους και  ειδικούς της συμπεριφοράς. Κάπου πετύχαμε και κάπου αποτύχαμε, χωρίς να επιχειρώ να κάνω τον πλήρη  ισολογισμό εδώ.

Όμως, παρά τα μηνύματα που είχαμε από χρόνια για την επερχόμενη γενική κατάρρευση, φτάσαμε τελείως απροετοίμαστοι. Σαν να μην το ελπίζαμε. Κάποιοι προηγούμενοι άνθρωποι μας είχαν προειδοποιήσει ότι η ζωή είναι σκληρή. Λέγαμε κάτι θα γίνει να τη ‘σκαπουλάρουμε’. Οργιστήκαμε μετά, πάθαμε πανικό, κατεβάσαμε το κεφάλι, φυλακιστήκαμε στα σπίτια μας κάνοντας σενάρια επιβίωσης. Κανένα σενάριο δεν μας βγαίνει. Εισήλθαμε τώρα στη νέα εποχή της συνειδητοποίησης, εξαθλιωμένοι και τρομοκρατημένοι. Δεν ακούγεται κιχ! Και όποιος εξαθλιωμένος τολμήσει, τρώει μια λάσπη και ξανασωπαίνει. Κάθε μέρα φταίει κι άλλος. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι , οι φορτηγατζήδες, οι φαρμακοποιοί, οι λιμενικοί,  οι  εργάτες, οι αγρότες και οι φοιτητές, ακόμα και οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι που ζουν ακόμα! Και η ανεργία δυστυχώς αυξάνεται οδηγώντας σε ανθρωπιστική κρίση. Καλό είναι να καταφέρουμε να μην στραφούμε ο ένας απέναντι στον άλλο, γιατί θα καταρρεύσουμε σαν κοινωνία. Καλύτερα να πιαστούμε χέρι –χέρι. Να ζητήσουμε την αξιοπρέπειά μας.  Αλλά ας μην κλάψουμε άλλο το μακαρίτη.

Τώρα, άλλα ήθη θα επικρατήσουν και ο βίος θα γίνει πιο λιτός. Αντιλαμβανόμαστε ότι χωρίς όραμα, πραγματική δουλειά, προσπάθεια και ιδέες δεν πρόκειται να έλθει προκοπή, προσωπική και συλλογική. Είδα και βλέπω πολλούς ανθρώπους να συνεχίζουν τη μάχη. Μπράβο τους είναι στοχαστές και άξιοι. Αυτοί πρέπει να μας εμπνέουν. Πρέπει να παραμείνουμε κινητικοί και αισιόδοξοι να ξαναβρούμε τη χαμένη αυτοπεποίθησή μας, απορρίπτοντας τα παλιά, για να δούμε τελικά την κρίση να επιδρά πάνω μας θετικά. Δεν ευτελιστήκαμε σαν άνθρωποι. Δεν φταίμε εμείς, αλλά είναι σίγουρο ότι σε μας ανήκει εξ ολοκλήρου η ευθύνη, να απαλλαγούμε από την αρρώστια αυτή. Αλίμονο αν η Ελλάδα είναι μόνο κάποιοι πολιτικοί της και κάποιοι δικαστές της. Είναι και κάποιοι που δουλεύουν σκληρά, φθείρονται ολοκληρωτικά και πληρώνουν ακριβά. Το ξέρω βέβαια ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Δεν νοιώθω καλά  που αναγκάζομαι να αποχωρήσω και να έχω μειωμένη συμμετοχή στο επόμενο  έργο.

Επειδή όμως δεν προβλέψαμε από πριν το κακό, νομίζω ότι καλό είναι να συνεχίσουμε να βοηθάμε όλοι με ιδέες ξανά και ξανά. Όσο αντέχει ο καθένας.

Ίσως φίλοι μου κάποτε πιάσουν τόπο όλα αυτά που ποτέ δεν πάψαμε να πιστεύουμε και να λέμε μεταξύ μας.

Εύχομαι σε όλους σας, να φτάσετε και σεις κάποτε στη θέση μου υγιείς, να μπορείτε να γράψετε ελεύθερα ότι νομίζετε και να γίνουν τα όνειρα πραγματικότητα.

Κάπου συμφωνείτε, κάπου διαφωνείτε αλλά δεν επιθυμώ απαντήσεις, μόνο αν έθιξα κάποιον που δεν νομίζω. Ήθελα μόνο να εκφραστώ σύντομα και όχι να συμβουλέψω ή να προκαλέσω. Παρέλειψα βέβαια και συμπίεσα πολλά θέματα.

Τα μόνα που δεν θέλω να παραλείψω, είναι πρώτο, η άποψη μου για την κατανομή στη σύνθεση του ΕΠ. Τα ΤΕΙ σχεδιάστηκαν και εξελίχτηκαν μέχρι εδώ με την πυραμίδα να πατάει. Η πυραμίδα μετά αναστράφηκε και κινδυνεύει να πέσει. Αυτό, εγώ δεν το λέω αναγκαστικά αναβάθμιση. Μάλλον λάθος κίνηση! Φεύγουμε από το στόχο μας! Θα χρειαστούμε πολύ περισσότερο προσωπικό στις χαμηλές βαθμίδες και οπωσδήποτε τεχνικό προσωπικό. Κακώς καταργήθηκε η τέταρτη βαθμίδα στα ΤΕΙ για να μοιάζουμε (να μην διαφέρουμε!) απλά από τα πανεπιστήμια. Αν ειπωθούμε πανεπιστήμια δεν πετυχαίνουμε αναγκαστικά κάτι. Γίνομαι κουραστικός να το επαναλαμβάνω αλλά επιμένω. Θα μοιάζαμε, αν είχαμε την ίδια αναλογία ΕΠ / σπουδαστή και τα ίδια χρηματοδότηση. Σε λίγο μάλλον  θα αναγκαστούμε να δίνουμε εργολαβία τα εργαστήρια γιατί κανείς δεν θέλει πια να λερώνει τα χέρια του. Μας έμαθαν  ότι ο κόσμος είναι τηλεοπτικός και τηλεχειριζόμενος. Αν μάθουμε και ότι όλα λύνονται με προσομοίωση θα έχουμε εισαχθεί  κανονικά  στην εικονική πραγματικότητα και ζωή. Είμαι ρητά αντίθετος στο ότι οι πτυχιακές εργασίες σε τεχνολογικό ίδρυμα (ΣΤΕΦ) είναι πια κατά μεγάλο ποσοστό θεωρητικές λόγω έλλειψης πόρων.

Αν κάποιος θέλει μια σύντομη δικαιολόγηση της άποψης αυτής, γράφω ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν κυρίως μόνοι τους, μέσω της εμπειρίας, δηλαδή κάνοντας και κάτι. Αν έχεις βέβαια να τους δώσεις να κάνουν. Γι αυτό  οι ατομικές και οι ομαδικές εργασίες είναι πολύ πιο χρήσιμες από κάποια μαθήματα και διαλέξεις στην αίθουσα. Σαφώς και πιστεύω, ότι οι διαλέξεις είναι πολύ χρήσιμες και απαραίτητες μέθοδοι εκπαίδευσης.  Ο ρόλος όμως της  συμβουλευτικής που παρέχει ο δάσκαλος σε  μια  εργασία του σπουδαστή είναι  πιο σημαντικός από τη σκέτη διδαχή με διάλεξη. Γίνεται κατ ιδίαν και έχει το πλεονέκτημα της αμεσότητας για το πρόβλημα, αλλά και για το χαρακτήρα του σπουδαστή.  Είναι βέβαια πολλαπλάσιος ο κόπος του καθηγητή και απαιτεί τη συνεχή παρουσία του στο ίδρυμα. Αυτό το κόστος όμως δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αν θέλουμε να συνεχίσουμε να λεγόμαστε τεχνολογικό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Αλλιώς να το πούμε επιστήμης και αντιγραφής

.

Το δεύτερο που δεν θέλω να παραλείψω είναι, ότι, ενώ έχουμε το πλεονέκτημα και την υπεροχή να είμαστε σε σταθερό εργασιακό περιβάλλον και ενώ ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει ελεύθερα την ιστορία του, δεν έχουμε τις κατάλληλες δημόσιες σχέσεις ακόμα και μεταξύ μας. Ο καθένας ταμπουρώνεται στο καβούκι του, στο πρόγραμμά του, στο εργαστήριό του, πίσω από την οθόνη του. Έχουμε μήνες να δούμε κάποιους ανθρώπους. Και έχουμε ανάγκη να τους δούμε. Να πάρουμε και να δώσουμε! Χρειάζονται περισσότερες δημόσιες σχέσεις μεταξύ του προσωπικού και έτσι ίσως καταφέρουμε παραπέρα να αναπτυχθεί και ένας κώδικας δεοντολογίας που μας χρειάζεται οπωσδήποτε. Αν δεν εμπιστεύεσαι το διπλανό σου δεν υπάρχεις. Υπάρχει κάτι που λέγεται ψυχή, ύπαρξη, σχέση, συνεργασία, σπουδή και διάχυση πληροφορίας.

Θέλω τέλος να ευχαριστήσω τους υπέροχους και ιστορικούς δασκάλους που πέρασαν από αυτό το ίδρυμα. Ζήτησα και παρακολούθησα μαθήματά τους σε αίθουσες, και προσπάθησα να ξεπατήσω την τέχνη, τις μεθόδους και το ύφος. Δεν θα αναφέρω τα ονόματα γιατί δεν πρόλαβα να τους γνωρίσω όλους. Για κάποιους μόνο άκουσα. Βλέπω όμως και νεότερους να εκκολάπτονται και χαίρομαι.

Παίρνω μαζί μου το πολυτιμότερο! Την αγάπη που εξασφάλισα από κάποιους ανθρώπους και τις μνήμες. Θα είναι η προίκα μου. Παίρνω μαζί μου και τη σιωπή που δεν είναι απαραίτητα δυσάρεστη. Έχω πολλά βιβλία αδιάβαστα και η ζωή φαίνεται να με χωράει λίγο ακόμα.

Αφήνω τις ευχές μου για καλή υγεία, καλή ψυχολογία και απόδοση στη δουλειά σας. Αφήνω πίσω και τη μάσκα μου.

Θα έχω πάντα ενδιαφέρον και αγωνία για το τι δουλειά γίνεται και κυρίως μην χαθεί αυτό που με τόσο κόπο φτιάξαμε, με μια απλή εισήγηση επιτροπής ή συντεχνίας και μια απόφαση κάποιου υπουργού που θα θέλει να πρωτοτυπήσει ή να υπακούσει σε απαιτήσεις  συμφερόντων.

Ζητώ συγνώμη για το συναίσθημα που άφησα να εμφανιστεί στο κείμενο, αλλά ίσως είναι η περίσταση. Αυτοί που με γνώρισαν καλά, μου έλεγαν ότι ήμουν πάντα μόνο λογική. Κι εγώ έλεγα η λογική να ναι πάνω και το συναίσθημα κάτω.

Ευχαριστώ  για την υπομονή σας να με διαβάσετε!

Μηναδάκης Γιάννης, 28/02/2013

Τέως  καθ εφαρμογών ηλεκτρολογίας ΣΤΕΦ, ΑΤΕΙ Ηρακλείου                                                              

Ελληνική κρίση part-2, η φούσκα των ακινήτων έρχεται…

Η πρώτη κρίση της Ελλάδας προκλήθηκε από την σχέση δημοσίου χρέους και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών… 

Κάναμε τα πάντα, ακροβατικά θα έλεγα και τώρα αναμένουμε την ανακεφαλαιοποίηση που θα αντικαταστήσει τα χαμένα κεφάλαια των τραπεζών από τα κουρέματα των ομολόγων και από την φυγή των καταθέσεων…

Και ενώ αμέριμνοι περιμένουμε να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση και να έρθει η ανάπτυξη, με τρόμο διαβάζω εδώ πως οι τράπεζες μας με την παρότρυνση της Τρόικας έχουν βγάλει στο σφυρί να πουλήσουν τα δάνεια των πολιτών που είναι στο «κόκκινο», σε Distress Funds, μαζικά…

Με μεγίστη τιμή το 15% της αξίας των απαιτήσεων!!!! …

Θα μου πείτε "και τι περιμένεις να κάνουν οι τράπεζες?"

Σε καπιταλισμό ζούμε… όποιος δεν πληρώνει του παίρνουν το σπίτι....

Θα ήταν έτσι απλό αν η τιμή πώλησης των δανείων ήταν στο 90% ή άντε στο 75%...

Αλλά στο 15% είναι τρέλα!!

Γιατί τα «κόκκινα» δάνεια ανέρχονται στο ποσό των 55,6δις !

Ή το 25% του συνόλου των στεγαστικών δανείων!!!

Δείτε εδώ…

Με απλά μαθηματικά αν οι τράπεζες μεταβιβάσουν προς 15% αυτά τα 55δις θα αποκτήσουν αμέσως ζημιές 47,2δις !!!

Όση ήταν η ανακεφαλαιοποίηση, ολόκληρη…!!!

Αλλά δεν τελειώνει εδώ ο εφιάλτης… αν βγουν στο σφυρί τόσα σπίτια θα πέσουν κάθετα, περί τα 60%, οι εμπορικές αξίες όλων των ακινήτων!!!

Αυτό θα συμπαρασύρει την αξία των assets των τραπεζών μας που χρησιμοποιούνται με την μέθοδο Risk-Weighted Assets (RWA) για να υπολογίζεται το Capital Adequacy Ratio (CAR) από όπου προκύπτει και το φημισμένο Core Tier1 που χρειαστήκαν 45δις ανακεφαλαιοποίηση για να το φέρουμε στο +10% ... !!

Αν αυτό συμβεί, τα assets των τραπεζών μας θα γίνουν devalueted (θα χάσουν την αξία τους) και με απλά μαθηματικά, αν από σύνολο δανείων 227δις πουλήσουν τα 55δις θα μείνουν, εγγράφοντας ζημιές 47δις, με 227-55=172δις, αν αυτά τα ακίνητα χάσουν αξία 60% τότε τα assets των τραπεζών μας θα πέσουν κατά 102δις!!!!

Άρα ζημιές 45δις από την πώληση των δανείων συν 102 δις πτώση αξιών των ακινήτων… μιλάμε δεν θα μείνει τίποτα…

Θα ψάχνουμε ανακεφαλαιοποίηση 150δις ξανά!!!

Ποια ανάπτυξη?  Αρμαγεδδών μας περιμένει…

Κρίση νούμερο 2, αλά Ισπανία και Ιρλανδία…  

Έτσι εξηγείτε η σπουδή του ΔΝΤ να ζητήσει κούρεμα 30% σε όλα τα δάνεια μαζί με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής… γιατί αν συμβεί αυτό, τετέλεσται …

Αλλά για να δούμε τα νούμερα σε αυτή την περίπτωση:

Ας υποθέσουμε πως αντί να πουλήσουμε τα δάνεια, κάνουμε κούρεμα 15% σε όλα και ταυτόχρονα μειώνουμε σε όλους τα επιτόκια για δυο χρόνια στο 1,5%.

Έτσι για κάποιον που έχει ένα δάνειο 100.000€ με επιτόκιο 5% σήμερα και πληρώνει περίπου 700€ τον μήνα, με το κούρεμα και την μείωση του επιτοκίου για δυο χρόνια θα πληρώνει 434€ δόση. Η μείωση θα αντιστοιχεί σε περίπου 37% ελάφρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού.

Αυτό  θα είχε ένα κόστος σαν κούρεμα 34δις και σαν κόστος επιτοκίων περίπου στα 5δις ανά έτος άρα ένα συνολικό κόστος της τάξης των 44δις περίπου.

Μα αυτό είναι το ίδιο κόστος με την πώληση των κόκκινων δανείων στα Distress Funds!!!

Αυτή όμως η επιλογή δεν επιφέρει την μαζική εκποίηση ακινήτων οπότε δεν θα προκαλέσει μια δεύτερη κρίση τύπου «φούσκας ακινήτων», Ισπανίας ή Ιρλανδίας…!!

Και επιπλέων θα είναι και κάτι εξαιρετικά τίμιο και για τις τράπεζες αλλά και για τους πολίτες…

Όσοι διαβάζεται αυτό το ποστ και ειδικά οι θεσμικοί σκεφτείτε τι πάτε να κάνετε…

Θα καταστραφούμε μόνοι μας!

Ξυπνήστε!