Η εξομολόγηση ενός αναποφάσιστου…

Είναι πρωί και είναι η μέρα των εκλογών που μπορεί να αλλάξουν την πορεία της Ελλάδας και ίσως της Ευρώπης…

Νιώθω την ανάγκη να αιτιολογήσω την ψήφο μου δημόσια…

Από τότε που ψηφίζω (είμαι 45 ετών), μέχρι σήμερα, μόνο τα τελευταία 3 χρόνια έχω ασχοληθεί σοβαρά με την πολιτική.

Συνήθιζα να ασχολούμαι με την δουλειά μου περισσότερο, μέχρι που το 2009 οι τράπεζες μου έκαναν αδύνατο να συνεχίσω την δραστηριότητα μου. Εντελώς ανεξήγητα, μιας και προϊόν εξαγωγικό είχα, τζίρο με μεγάλα margin είχα, πελατεία είχα και μόλις πριν 6 μήνες τους είχα αποπληρώσει 180.000 ευρώ από την πιστωτική μου γραμμή των 230.000 ευρώ με προσημείωση που διέθετα, μου αρνούνταν την οποιαδήποτε δανειοδότηση παρόλο που το υπόλοιπό μου πλέον ήταν 50.000 με την ίδια προσημείωση των 230.000…!!

Έτσι, ένα πρωινό σαν το σημερινό άρχισα να ασχολούμαι με την πολιτική και συνδικαλίστηκα στην Ομοσπονδία Νέων Επιχειρηματιών, για να καταλάβω τι είναι αυτό που με καταστρέφει…

Κατά καιρούς είχα ψηφήσει τα πάντα… Οικογενειακώς ήμασταν πάντα ΝΔ…

Συνειδητά το 2004 ψήφισα Κώστα Καραμανλή, και ξανά την δεύτερη φορά… Το 2009 ψήφισα τον ΓΑΠ, επίσης στήθηκα στην ουρά για να ψηφίσω Σαμαρά στις εσωκομματικές της ΝΔ. Έχω αρκετές συμπάθειες στην ΝΔ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Κ. Χατζιδάκη και προσφάτως με τον Κώστα Μπακογιάννη… Την Ντόρα, όχι δεν την συμπαθώ όπως καταλάβατε…

Συμπαθώ και τον Μάνο αρκετά… Στις 6 Μαΐου όμως, ψήφισα Κατσέλη …

Τώρα που έχω καταλάβει τι μου συμβαίνει θεωρώ τον εαυτό μου κλασσικό φιλελεύθερο, πρεσβεύοντας το πνεύμα του Thomas Jefferson, ναι είναι αυτός που θεσμοθέτησε την δωρεάν Δημόσια παιδεία στην Αμερική του 1783, είμαι δημοκράτης φιλελεύθερος… Ίσως για τα Ελληνικά δεδομένα αυτό να μεταφράζεται αριστερός φιλελεύθερος …

Βλέπε Ματσαγγάνης, Κατσέλη, Δραγασάκης, Παπαδημούλης, Αρσένης….

Αυτό που μας συμβαίνει στην Ελλάδα είναι δυο προβλήματα ταυτόχρονα, α) ένα κράτος δυσλειτουργικό με δημοσιονομικό πρόβλημα και β) ένα τραπεζικό σύστημα που διαπερνιέται από μια συστημική δυσλειτουργία του Ευρωσυστήματος.

Στο πρώτο μνημόνιο (όσοι θα με θυμούνται στο twitter) ήμουν αναφανδόν υπέρ, γιατί βελτίωσε αρκετά από τα προβλήματα της χώρας/κράτους (όχι όλα) και ιδίως το έλλειμμα, μιας και κατάφερε μια διόρθωση, της τάξης των 23δις σε δυο χρόνια με αποτέλεσμα πιθανώς, φέτος να έχουμε οριακό πρωτογενές πλεόνασμα.

Επιπλέον, αν δεν είχαμε το δεύτερο πρόβλημα, που άργησα να καταλάβω μιας και αντιλήφτηκα τι συμβαίνει μόλις πριν τέσσερις μήνες, τώρα θα είχαμε δημόσιο έλλειμμα 4-5% από μεγαλύτερο του 15% που είχαμε το 2009...

Ποιο είναι το πρόβλημα? Η ανυπαρξία Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ένωσης…

Όταν υπογράψαμε την συνθήκη του Μάαστριχτ και απεμπολήσαμε το κυρίαρχο δικαίωμα μας να ελέγχουμε την εξαγωγή των κεφαλαίων από την χώρα, το κάναμε για μια υπόσχεση που ευαγγελίζονταν την Οικονομική και Νομισματική Ένωση της ΕΕ με ένα νόμισμα, μετά από το πέρας μερικών ετών. Αρχικά είχαμε το ECU και αργότερα αποκτήσαμε το ευρώ ως φυσικό νόμισμα.

Για να έχουμε αυτό το κοινό νόμισμα απεμπολήσαμε μια ακόμα σειρά κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως πχ. το να ελέγχουμε το τραπεζικό μας σύστημα παραχωρώντας εξ ολόκληρου και συνταγματικά, αυτή την δουλειά στην ΕΚΤ.

Για χρόνια όποιος νόμος ερχόταν από την ΕΕ σαν οδηγία στην βουλή που αφορούσε το τραπεζικό σύστημα ψηφιζόταν χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Όλα αυτά τα κάναμε για να έχουμε ένα κοινό τραπεζικό σύστημα, με κοινή εποπτεία, κοινούς κανόνες και εντέλει μια Τραπεζική Ένωση δηλαδή Banking Integration όπως το ορίζει η ΕΚΤ:

“The market for a given set of financial instruments or services to be fully integrated when all potential market participants in such a market (i) are subject to a single set of rules when they decide to deal with those financial instruments or services, (ii) have equal access to this set of financial instruments or services, and (iii) are treated equally when they operate in the market” 

H Τραπεζική Ένωση θα επέτρεπε όλοι οι πολίτες της ΕΕ να μπορούν να δανείζονται από οπουδήποτε στην ευρωζώνη με μόνο ένα credit rating, όπως συμβαίνει στην Αμερική. Όμως τους τραπεζίτες μας, όπως και τους ευρωπαίους συναδέλφους τους, δεν τους ενδιέφερε να έχουν ενδοκοινοτικό ανταγωνισμό γιατί έτσι δεν θα μπορούσαν να κάνουν παιχνίδι σε μια κλειστή αγορά όπως είχαν συνηθίσει.

Τα επιτόκια θα συμπιέζονταν στις πιστωτικές κάρτες (πχ Ελλάδα 17% - Ολλανδία 7%), οι καινοτόμοι λχ. αν δεν έβρισκαν ευήκοα ώτα στην Ελλάδα θα έβρισκαν αλλού χωρίς να χρειαζόταν να αλλάξουν έδρα. Επίσης δεν θα διασώζονταν οι τραπεζίτες με το κόστος να πέφτει στους φορολογουμένους (bail-out) μιας και θα ήταν άσχετο αν έκλεινε μια μεγάλη Τράπεζα σαν πχ την Alpha, από κακές τις επιλογές σε αγορές ομολόγων γιατί α) το European Redemption Fund θα κάλυπτε τους κατάθετες και οι μέτοχοι θα έχαναν την τράπεζα τους σε μια νύχτα (bail-in) και β) οι επιχειρήσεις μιας και θα μπορούσαν να δανειστούν από παντού δεν θα ήταν εξαρτημένες από τις τοπικές τράπεζες όπως είναι τώρα, έτσι οι οικονομίες θα ήταν ασφαλείς σε μια τραπεζική κρίση ρευστότητας λόγω του υψηλού βαθμού οικονομικής ενοποίησης.

Η αντίδραση των τραπεζιτών με τις αναβολές επί των αναβολών, lobbying κτλ, είχαν ως αποτέλεσμα μια σειρά από απαραίτητα μέτρα - «νομικά πλαίσια» να μην υλοποιηθούν ποτέ ή να καθυστερήσουν μια δεκαετία όπως το European Redemption Fund ή το European Credit Rating Framework ή ακόμα και η θεσμοθέτηση ενός συστήματος European Banking Madiation.

Έτσι σιγά-σιγά σε κάθε χώρα δημιουργήθηκαν κλειστά τραπεζικά συστήματα, μιας και στις Τράπεζες σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τους επιτράπηκε να διαχωρίζουν τους πολίτες της ΕΕ βάση του τόπου κατοικίας τους, κάτι εξόφθαλμα αντίθετο με την Κοινοτική λογική της Κοινής Αγοράς, με αποτέλεσμα να συμβαίνει το τρελό του να: έχουμε ελεύθερη διακίνηση καταθέσεων χωρίς ταυτόχρονα να έχουμε ελεύθερη διακίνηση πιστώσεων.

Όταν ήρθε η κρίση του 2008 με την Lehman Brothers, οι αγορές μετά το πρώτο σοκ, αναλύοντας τα αποτελέσματα, διαπίστωσαν πως στην Ευρώπη τα τραπεζικά συστήματα είναι απομονωμένα μεταξύ τους, όπως και οι οικονομίες μας είναι ανοχύρωτες σε ένα bank run…!

Έτσι τσίμπησαν τον πιο αδύναμο κρίκο, την χώρα μας και άρχισαν να την χτυπούν…

Μια πρώτη ένδειξη του φαινομένου που έχει καταγραφεί ήταν τα πρώτα 25δις καταθέσεων των Μη Κατοίκων που έφυγαν για αλλού στις αρχές του 2009, όπου υποβοηθηθήκαν από το πρώτο πακέτο «Κανονιστικής Ρευστότητας» του Αλογοσκούφη…

«Κανονιστική Ρευστότητα» είναι τα χρήματα που δίνει η ΕΚΤ στις τράπεζες για να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε απότομες εκκροές καταθέσεων.

Όμως όταν φεύγουν καταθέσεις και αντικαθίστανται από δάνεια «Κανονιστικής Ρευστότητας» οι τράπεζες πρέπει να συρρικνώσουν την έκθεση που έχουν στον δανεισμό στην ευρύτερη οικονομία, γιατί τα Tier 1 κεφάλαια τους δεν επιτρέπουν περαιτέρω δανεισμούς μιας και η «Κανονιστική Ρευστότητα» είναι πάντα ακριβώς τόση όση χρειάζεται για να επιπλέει η Τράπεζα και όχι να δανείζει…

Η διαδικασία συρρίκνωσης προκαλεί μια απομόχλευση δανεισμού στην οικονομία με αποτέλεσμα οι Μικρό Μεσαίες Επιχειρήσεις (ΜΜΕ) να βρίσκονται μπροστά σε ένα φαινόμενο έλλειψης κεφαλαίων κίνησης, με τραγικά αποτελέσματα στην λειτουργία της οικονομίας. Οι ΜΜΕ εργοδοτούν το 90% του εργατικού δυναμικού στην χώρα μας και παράγουν το 80% του ΑΕΠ, αν αποκοπούν από την χρηματοδότηση τότε μόνο βαθιά ύφεση είναι το αποτέλεσμα.

H ΕΚΤ κάθε εξάμηνο κάνει μια έρευνα για να δει πόσες από τις αιτήσεις των ΜΜΕ στις τράπεζες εξυπηρετηθήκαν και πόσες όχι.  Για να δούμε τι συνέβη ακριβώς από το 2007 και μετά:

	2007	2009	2010	2011
Ανάπτυξη/Ύφεση Ελλάδα	+4,3%	-3,2%	-3,5%	-6,75%
Ποσοστό επιτυχούς δανεισμού στην Ελλάδα	87%	34,5%	36%	29,5%
Ποσοστό επιτυχούς δανεισμού στην Γερμάνια	86%	63%	74%	77%

Από την στιγμή που άρχισαν οι εκκροές των καταθέσεων στην Γερμανία όπως φαίνεται και στον πίνακα του Bloomberg παρακάτω η Ύφεση στην οικονομία μας ήταν απλά μονόδρομος.

Το ίδιο ακριβώς έχει συμβεί στην Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία…

Έτσι επιστρέφουμε στο γιατί δεν δούλεψαν τα μνημόνια, η απάντηση είναι απλή, τους Γερμανούς Τραπεζίτες και Βιομήχανους δεν τους συμφέρει να κάνουν το σωστό γιατί έτσι όπως είναι τα πράγματα κολυμπούν στην ρευστότητα, δανείζονται και δανείζουν πλέον για πλάκα.

Τους Γερμανούς τους συμφέρει να χορηγούν μόνο «Κανονιστική Ρευστότητα» στο τραπεζικό μας σύστημα και όχι μέσο του EFSF επιπλέον κεφάλαια ώστε να εξισορροπούν τη στρεβλή σχεδίαση του Ευρωπαϊκού Τραπεζικού συστήματος που αντί να είναι ενοποιημένο, λόγω των δικών τους κοντόφθαλμων πρακτικών, απομονώνει οικονομίες και λειτουργεί σαν μηχανισμός αποστράγγισης καταθέσεων στην πρώτη κρίση, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα των υφεσιακών σπιράλ θανάτου που βιώνει όλος ο Νότος…

Η Νέα Δημοκρατία αν ψάξετε το πρόγραμμά της, όπως και του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και της Δημιουργία Ξανά / Δράσης βασίζονται αποκλειστικά στην ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών μας, με την γνωστή και ΜΗ βιώσιμη λύση της «κανονιστικής ρευστότητας» του PSI…!!!

Κάτι ψελλίζουν για τα ΕΣΠΑ αλλά αυτά δεν αφορούν τις ΜΜΕ όπως περιγράφω εδώ παρά μόνο τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους και τους Μιντιάδες ιδιοκτήτες τους…

Η όποια διαπραγμάτευση κάνουν ΔΕΝ αφορά τις τράπεζες και την λειτουργία τους αλλά δευτερεύοντα θέματα, μιας και αυτό χρήζει ΣΟΒΑΡΗΣ διαπραγματευτικής θέσης όπως την ορίζει εδώ και ο Γιάννης Βαρουφάκης, που ΔΕΝ έχουν!

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα, με τον Δραγασακη να το υποστηρίζει πρώτος, είναι υπέρ μιας άλλης αντιμετώπισης του προβλήματος, με τους λεγόμενους πιστωτικούς κανόνες (κάτι που λανθασμένα προσπάθησε να εξηγήσει ο Στρατούλης).

Τέτοιους κανόνες είχε η ΤτΕ την δεκαετία του 90’ επί διοίκησης του Λουκά Παπαδήμου, μέχρι που παραδώσαμε τα κλειδιά στην ΕΚΤ το 2001.

Τι ήταν οι κανόνες? Απλά αν οι τράπεζες θέλουν να δανείσουν την κατανάλωση που τους αφήνει υπερκέρδη ήταν υποχρεωμένες ένα ίσο ποσό να το δίνουν σε νέα επιχειρηματικά δάνεια… 

Βέβαια οι τραπεζίτες δεν θέλουν με τίποτε ντορβά στο κεφάλι τους… και αυτό μου το δήλωσε αυτοπρόσωπος ο κ. Ράϊχενμπαχ στην συνάντηση που είχα μαζί του…

Έτσι φτάνουμε στην απίστευτη δήλωση του Γ. Προκοπάκη της Δράσης που ούτε λίγο ούτε πολύ, εδώ μου δηλώνει πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση… απλά να ελπίζουμε μια μέρα να έρθει η άνοιξη… (ή η δραχμή)

Εεε… εγώ λοιπόν απαντώ πως, ΟΧΙ κύριοι έχουμε κάτι να κάνουμε και αυτό είναι να ψηφίσουμε σήμερα όλοι ΣΥΡΙΖΑ!